De nakende verkiezingen (2): stem op nr. 4 van Lijst 13

Volgende week gaan we stemmen. Ik val met de deur in huis. Ik ga een voorkeursstem uitbrengen op de enige politicus in Nederland die ik voor 100% vertrouw: nr. 4 op de lijst van de Libertarische Partij. Ik ga uitleggen waaròm.

‘Nederland werkt het best in vrijheid’, stellen de Libertariërs. Ze hebben gelijk. En het geldt niet alleen voor Nederland. ‘De mens is geschapen met het doel een nieuwe kwaliteit toe te voegen aan de kosmos’, stelt de antroposofie. Als je dat zo ver als een mens kàn doordenken, dóórdenkt, word je daadwerkelijk vrij. Dat is het geheim van de vrijheid. Je komt aan het einde van alles. En daar moet je in de politiek anno 2015 beginnen als je verder wilt komen.

‘Alles is politiek’, hebben we geleerd van Harry Kuitert, ‘maar politiek is niet alles’. Tussen de regels door proef ik daar het leidmotief van de antroposofie: van alles wat er is, is ook een ‘tegen’, een counterpart, een Gegenbild. Dat leerde ook Nicolaus Cusanus (1401-1464) al. Coincidentia oppositorum, noemde hij het: het samengaan van tegenstellingen.

Ook tussen de regels proef ik dit motief in de grondslag van de Libertarische Partij: ‘Het libertarisme bestaat al langer, maar in Nederland is het een nog vrij onbekende stroming. De Libertarische Partij bestaat sinds 1993, maar is vooral sinds 2012 steeds actiever geworden. De libertarische visie krijgt in ons land dan ook steeds meer aandacht en medestanders. Wij geloven dat het nuttig is om politiek actief te zijn, ook al willen we de politieke macht juist inkrimpen. Op deze manier kunnen we allereerst het geluid van de vrijheid verspreiden. Ook kunnen we via de politieke weg proberen om onze idealen in de praktijk te brengen. Kort gezegd steunen wij iedere politieke stap richting meer zelfbeschikking en minder dwang. De reden dat wij ons bezighouden met politiek is niet dat wij het leuk vinden. Liefst hadden we zo min mogelijk met de politiek te maken. Wij houden ons er echter mee bezig, zodat onze kinderen dat in de toekomst niet meer zullen hoeven doen. Wij streven naar een maatschappij waarin mensen samen kunnen leven zonder dat hun levens bestuurd worden door politici en bureaucraten. Eén manier om dat te doen is via een politieke organisatie. Wij beschouwen de LP dan ook vooral als een burgerrechtenbeweging die de vorm heeft aangenomen van een politieke partij’.

‘Vrijheid, gelijkheid, broederschap’ – dat is de strijdkreet voor de toekomst. Vrijheid in het geestesleven, gelijkheid in de politiek en in het rechtsleven, broederschap in het economische. De Libertarische Partij is de enige in Nederland die daar enig benul van heeft.

Vorige week barstte opeens het studentenprotest tegen de onvrijheid in het geestesleven aan de universiteit weer los. Het werd terecht groot nieuws. Afgelopen zaterdag mocht ik voor de ouders plato allegorievan de eerstejaars psychologiestudenten van onze Faculteit Sociale Wetenschappen vertellen wat we hier aan onderwijs doen. Met instemming citeerde ik uit de nieuwjaarscolumn 2013 van Peter Vandermeersch, hoofdredacteur van NRC Handelsblad, onder de titel ‘Op een bescheiden manier aan unieke journalistiek doen’. Die ging over de grot van Plato. Wij arme stervelingen kunnen eigenlijk geen kant op met onze kennis, leerde Plato omstreeks 400 v.C. We zitten vastgeketend in een grot en zien alleen schaduwen van de werkelijkheid.

Intussen zijn we 24 eeuwen verder. Vandermeersch had daar een vèrstrekkende conclusie over. ‘Soms zien ook wij (journalisten van NRC Handelsblad) niet meer dan de schaduwen op de wand van de grot van Plato. Aan ons om de echte voorwerpen te tonen’, zei hij letterlijk. ‘Maar soms, eigenlijk bijna altijd, zien wij dus wel de echte werkelijkheid’, zegt hij hier tussen de regels door.

Dat geldt niet alleen voor journalisten, en dàt, proef ik tussen de regels door, is een leidmotief van de Libertariërs.

Hugo Verbrugh