Zo’n ‘tablet’ is leuk, maar er is niemand die tijd heeft om je alles uit te leggen. Natuurlijk, je kan er alles mee doen. Maar HOE doe je dan alles? Dus zondag pakte ik de tablet uit de la en begon vragen te stellen aan mijn zoon. Hij pakte ‘m op, begon een beetje met zijn vinger over het scherm te schuiven, typte wat in, drukte weer ergens anders op en gaf het ding weer terug. Zijn afsluitende woorden waren: “Hij doet het weer. Zie je pa, het is helemaal niet ingewikkeld. Het wijst zich eigenlijk vanzelf”.

Op dat moment voelde ik mij oud en dom. Want ik begreep totaal niet wat hij had gedaan. Het ging veel te vlug. Ik wilde er nog iets over vragen, maar hij was alweer in gesprek met mijn zwager. Nu komt zo’n gebeurtenis wel meer bij mij voor, maar deze kwam toch hard aan. Had meneer Alzheimer misschien al toegeslagen? Toen ik later mijn zwager deelgenoot maakte van mijn kommer en kwel, lachte hij luid: “Jacques, dat heb ik zo vaak, maar wij redden het met onze ervaring, die hebben zij weer niet. Hij haalde een papiertje uit zijn portemonnee en vervolgde: “Bovendien, als je dit kunt lezen, gaat het nog goed met je.” Gelukkig kon ik het nog lezen.

Alzheimer - Jacques Beket