Overmorgen is het weer Koningsdag! Zolang wij in Kralingen wonen, is dat feest. Alleen niet op de manier waarop de onbevangen lezer zou denken dat wij dan feest vieren. Ik ben republikein, en wij vieren bij ons thuis Koningsdag doordat ik tosti’s bak voor vrienden en verwanten en meegekomen verwanten en vrienden.
Ik heb hier eerder hierover geschreven. Wie wil weten hoe dat kwam en hoe het de afgelopen jaren ging, kan dat in cyberspace lezen: desteronline.nl/hoe-viert-republikein-koningsdag
Dit jaar gaat het helemaal precies zo als, en tegelijk even totaal anders dan, vroeger. Wie wil begrijpen wat ik daarmee bedoel, kan dat ook in cyberspace lezen:
desteronline.nl/met-jou-ben-ik-alles Daar vind u een plaatje van mij. De foto is genomen op 24 januari jl. Ik ben enerzijds daar nog steeds dezelfde ik-die-ik-ben. Anderzijds ben ik daar in een situatie waarin ik de afgelopen 86 jaar nooit eerder ben geweest. Ik lig daar gekluisterd aan een ziekbed. Sindsdien gaat het medisch-gezondheidkundig steeds slechter met mij.
Joke en Hugo Verbrugh
Sinds maandag 17 april gaat het zelfs uitzonderlijk slecht met mij. Het bijgevoegde plaatje spreke voor zich zelf. Zonder 24/7 hulp en steun van mijn levensgezellin en onze zonen kom ik letterlijk en figuurlijk nergens.
Het maakt me boos, kwaad, woedend, rázend. Dat moet er uit, anders wordt het alleen maar nòg erger. Ik ga gewoon in de keuken tosti’s bakken. Propinqui (= mensen die mij nabij zijn = de hierboven bedoelde vrienden / verwanten etc.) die langs komen, krijgen bij hun tosti een kleine praedicatio.
Dat ik republikein ben, houdt niet in dat van mij de Koning of nu Willem Alexander weg zouden moeten. Het tegendeel is het geval. Alleen krijgt hij een essentieel serieuzere taak dan het infantiele gedoe waarmee hij nu zijn populariteit moet zien terug te krijgen. Hij wordt Nationale Ombudsman met een speciale opdracht over een thema dat ondubbelzinnig iedereen aangaat.
Het algemene idee ervoor en de uitvoering ervan ontleen ik aan de slagzin ‘Laat iedereen vrij, maar niemand vallen’. waarmee D66 in maart de verkiezingen in ging. ‘Je bent pas vrij als iedereen dat is. D66 gelooft in gelijke kansen voor iedereen en hulp voor wie het nodig heeft’. Het specifieke idee en de specifieke uitvoering ontleen ik aan de Wet Postmortale Orgaandonatie.
Over postmortale orgaandonatie heerste in het verleden onafzienbare existentiële onzekerheid. Op geleide van de beleidsfilosofie van D66 heeft de politiek de Nederlandse burger daaruit bevrijd. Op 1 juli 2020 is de gewijzigde donorwet ingegaan. Deze legt vast dat iedereen vanaf 18 jaar in het Donorregister komt te staan. Met Voltooid Leven gaat dat ook zo.
De nieuwe Ombudsman wordt opgenomen in de nieuwe Wet Voltooid Leven. Iedereen moet in zijn 75e jaar verschijnen voor een commissie. Daar wordt in overleg beslist of de betrokkene nog een jaar verder mag dan wel zich moet melden bij het Expertisecentrum Euthanasie. In het eerste geval moet de betrokkene ieder volgend jaar opnieuw verschijnen.
Inspiratie voor deze gedachtegang heb ik mede gevonden in het artikel van Martijn Katan ‘Er ging een rilling door de zaal’, NRC 16 december 2017.
Twee actuele recente artikelen zijn:
(1) ‘Meerderheid wil stervenshulp ook bij voltooid leven’
trouw.nl/binnenland/meerderheid-wil-stervenshulp-ook-bij-voltooid-leven
(2) “Een wet lost de vragen rondom voltooid leven niet op – Laten we als samenleving eerst diepe gesprekken voeren over wat een ‘voltooid’ leven precies is”, zegt Joost Röselaers
Meld u aan voor De Ster nieuwsbrief (U ontvangt een bevestigingsmail)
recent commentaar