Daphne van Peperstraten (17) is een aanstormend talent in de paardendressuur. Vanaf 2014 won ze eerst op pony’s Nederlandse kampioenschappen en medailles op EK’s. Ze staat nummer 1 bij de jeugd in dressuur op de wereldranglijst. Bij de junioren wint ze momenteel toernooien met haar paard Greenpoint’s Cupido, waaronder goud met de kür op muziek tijdens het EK in 2017. Op de site van de Koninklijke Nederlandse Hippisch Sportfederatie staat naast haar behaalde resultaten haar ambitie. Ze wil de absolute top behalen, de Grand Prix en de Olympische spelen.

In de kür op muziek rijden Daphne en Cupido in een voor hen gecomponeerd klassiek stuk dat gedragen wordt door de woorden van Barak Obama toen deze de presidentsverkiezingen won. De woorden klinken als een mantra waarin de amazone opgaat in het paard en hun draf overgaat in een dans die tot stilstand komt met een lichte buiging voor de jury en de belofte, yes we can! In een interview ligt Daphne een tipje op van de sluier over hoe haar succes tot stand kwam.

Passie

Voorop staat mijn passie om paard te rijden, zegt Daphne. De lol die ik beleef aan paardrijden is voor mij belangrijker dan het behalen van de top. Maar het presteren op hoog niveau is voor mij onderdeel van mijn passie. Dat is niet altijd zo geweest. Mijn ouders hadden een paar paarden ter recreatie, toen ik geboren werd. Mijn ouders hebben allebei paard gereden en de omstandigheden waren wellicht gunstig om dat ook te gaan doen, maar ik moest niets van paarden hebben. Ik was er gewoon bang voor en mijn ouders deden de paarden weg. Rond mijn achtste begon ik me toch te interesseren voor paarden. Ik ging pony rijden op een manege. Ik moest er eerst wel vertrouwen in krijgen toen ik er mee begon hoor, want het gaat niet van de ene op de andere dag weg, die angst. Maar het is er ingegroeid, op gegeven moment wilde ik niets liever dan met paarden omgaan. Doordat mijn ouders veel ervaring met paarden hadden konden ze mij begeleiden met het houden van een eigen ponny. Toen ik tien was zijn we opzoek gegaan naar een pony en die is er toen gekomen. Ik vond het gewoon heel leuk om iedere dag met mijn pony bezig te zijn, te verzorgen en te rijden en dan schrijf je je een keer in voor een wedstrijd in het weekend..

Na dat weekend is het snel gegaan. Inmiddels staat er een klein team achter Daphne, haar trainer Marlies van Baalen en ook haar ouders en jongere broer. Helga van Peperstraten, Daphnes’ moeder, vult aan, ze begon met wedstrijd rijden toen ze elf was en in een jaar tijd ging ze van het laagste niveau naar het hoogste. Toen ze twaalf was deed ze aan internationale wedstrijden mee.

Toen bleek, zegt Daphne, ook door mee te doen in het buitenland, maar in de middenmoot, dat ik ook echt wilde meedoen op het niveau wat toen het hoogst haalbare was. En toen kwamen er nog twee pony’s die nog meer de kwaliteiten hadden om dat te kunnen behalen. Daarmee ben ik ook gelijk in het A kader gekomen (red. ruiters in dat kader worden begeleid door de bondscoach en komen internationaal ook voor hun land uit).

Cupido

Velle non discitur, willen kun je niet leren, zeiden de Romeinen al. Nadat Daphne eerst bang was voor paarden begon ze opeens te willen paardrijden en daarna wilde ze de top behalen. Er hangt iets betoverends aan de manier waarop ze uitgroeit tot top talent. Voor een leek lijkt het erop of ergens op een wolkje een blote baby met vleugels en wapens een pijl afschoot van zijn boog. Ongeveer zo moet het allemaal begonnen zijn. Rond de tijd dat Daphne haar angst voor paarden verloor werd Cupido geboren. Cupido bleek talent te hebben voor de dressuur en won toernooien met een andere ruiter, maar het dier bleef bij de fokker, die het uiteindelijk te koop aanbood tegen de tijd dat Daphne zestien was en op zoek moest gaan naar een paard. Tot je zestiende kan je met pony’s aan toernooien deelnemen.

Je kon het zien zodra ze op de rug van Cupido zat, zegt Helga. Ze kreeg zo’n smile op haar gezicht en die is nooit meer weg gegaan. De klik die die twee hebben is echt heel bijzonder.

Zoiets moet op je pad komen, zegt Daphne. Cupido was het derde paard dat ik bezocht en bij eerdere paarden die ik uitprobeerde twijfelde ik, het is toch een risico, zou het gaan lukken met dit paard? Maar bij Cupido wist ik het, met hem zag ik echt voor me hoe het zou zijn om met hem aan de slag te gaan.

Het karakter van Cupido is aanhankelijk, werkwillig en soms ondeugend, maar hij gaat er altijd voor. We zijn nu steeds bezig om de puntjes op de i te zetten en dat is wat ons uiteindelijk moet onderscheiden van de andere combinaties die op het hoogste niveau meedoen. In onze communicatie raken we steeds meer op elkaar afgestemd. Er zit een stijgende lijn in en van de toernooien waar we de afgelopen twee jaar aan meededen wonnen we twee niet.

Vriendschap

Onderdeel van de belofte die Daphne maakt in haar weg naar de top is vriendschap. We are not enemies but friends, klinken de woorden van Obama door als Daphne en Cupido de kür op muziek rijden. Though passion may have strained, it must not break our bonds of affection.

Dit is een belofte die de amazone en het paard in eerste instantie aan elkaar doen.

         De prestatie komt om wat je samen doet en de aandacht die je allebei geeft, door steeds samen te trainen. De band die je daarmee krijgt en het plezier. Dat je het samen doet met je paard is het allerbelangrijkst, zegt Daphne.

Ook in de sport is vriendschap voor Daphne belangrijk. Ik leer heel veel van de contacten die je opdoet. Vorig jaar won ik dus goud en mijn voornaamste concurrenten waren twee Duitse meiden. Die kwamen daarna bij mij thuis om het te vieren. Ik vind het veel leuker als je ontspannen bent in je contacten met elkaar dan dat er zo’n strijd tussen is. In de ring ben je natuurlijk concurrenten, naast de ring kan je vrienden zijn.

Door de jaren heen heeft Daphne alles laten staan en er keihard voor gewerkt om de top te halen.  Het was haar drive, zegt Helga. Ze regelde alles zelf, daar hoefden wij als ouders nooit iets aan te doen. Ze was altijd positief, leergierig en ze zag het niet als tegenslag als ze niet won.   Perfectionistisch was ze, dat wel. Maar dat perfectionisme werkt ook voor haar. Dat is wat je terugziet als ze met Cupido rijdt. Het grootste compliment is als het er uitziet alsof het vanzelf gaat.

Dat is een compliment dat je Daphne van Peperstraten echt kunt maken. Het gemak waarmee zij en Cupido een kür rijden ziet er geweldig uit. De beweging is natuurlijk en natuurlijk begrijp je opeens, wanneer je het ziet, dat het de normaalste zaak van de wereld is om een passie voor een paard te hebben en dat je daarmee naar de Olympische spelen wilt gaan. Even vergeet je dan dat het zeldzaam is dat zoiets iemand overkomt.

Joris Zee


Meld u aan voor De Ster nieuwsbrief (U ontvangt een bevestigingsmail)

Lees hier de privacyverklaring Hiermee geeft u toestemming om wekelijks een nieuwsbrief te ontvangen.