Morgen zal het de laatste dag zijn waarop u nog kinderpostzegels anno 2021 kunt kopen. Vorige week schreef ik al over deze historische dagen, waarin het geniale oeuvre van de Rotterdamse / Rommeldamse kunstenaar Marten Toonder (1912-2005) weer eens een moment publieke aandacht krijgt. Vandaag is het extra feest, want er is deze week ook een papieren editie van De Ster, en daarin mag ik van de rechthebbenden (dank hiervoor) een plaatje reproduceren van het velletje postzegels waarvan ik vorig week woensdag bij junior buurtgenoten Friso en Casper enkele exemplaren besteld heb.
Dat plaatje toont overigens ook een touch of genius. Ik zal die uitleggen en kopieer daartoe een stukje tekst van de site van de Kinderpostzegels: ‘Op de kinderpostzegels 2021 gaan alle karakters gezellig met elkaar picknicken vanwege de verjaardag van Tom Poes. Striptekenaar Tim Artz van de Toonder Compagnie tekende de heer Bommel en Tom Poes wandelend naast elkaar over een zandpad. Bij de linkerboom plukt Doddeltje [sinds 18 januari 1986 mw. Annemarie Bommel-Doddel] paddenstoelen, tussen de wortels van de rechterboom speelt Wammes [‘Hi hi, wat enigjes’] op zijn trekzak [= een muziekinstrument dat verwant is aan de accordeon, gebaseerd op het principe van de doorslaande tong (in plaats van een opslaand of dichtslaand riet, zoals bij de rietinstrumenten).’; ik kende dat woord niet, u misschien ook niet, daarom kopieerde ik dit even van Wikipedia). Op de postzegel met Joost (‘Met Uw welnemen …’) staat slot Bommelstein en op die met de markies (= Querulijn Xaverius, Markies de Canteclaer van Barneveldt de Basse-Cour: ‘Fi donc, parbleu … ‘) is in de verte het Donkere Bomen Bos te zien. Het toefje genialiteit in die tekeningen is dat de tekenaar de zes figuren enerzijds authentiek natuurgetrouw heeft nagetekend, anderzijds enkele pas bij nauwkeurige beschouwing zichtbare variaties heeft aangebracht. Dat is een kenmerk van echte Grote Kunst.
Het kunstwerk is een eigen leven gaan leiden; het heeft het niveau van de mythe bereikt. Voor wie goed kan kijken, onthult het iets dat te groot, te machtig, te vèrstrekkend is, om in woorden te kunnen uitleggen wat het is, waar het over gaat – met in dit geval ook nog de bijzonderheid dat Toonder niet alleen een geniaal tekenaar maar ook een geniale woordkunstenaar was. Dit kenmerk van echte kunst is een hoofdstuk in de vergelijkende grammatica van de beeldentaal. Daar heb ik op 13 juni 2013 al over geschreven in De Ster, naar aanleiding van het boek ‘Etched on the Memory: The presence of Rembrandt in the prints of Goya and Picasso’ (‘Geëtst op het geheugen: de aanwezigheid van Rembrandt in de tekeningen van Goya en Picasso’), van Isadora Rose – de Viejo en Janie Cohen (V+K Publishing, Blaricum, 2000): desteronline.nl/komkommertijd-3-geneeskunst. 24 mei 2022 ga ik verder over Toonder. Een week later vieren wij in Rommeldam zijn 110e geboortedag.
Meld u aan voor De Ster nieuwsbrief (U ontvangt een bevestigingsmail)
recent commentaar