Wetenschap en onderwijs en de vrijheid die de mensen die daarin werken nodig hebben om hun werk goed te kunnen doen – het blijft tobben. De afgelopen weken stond het in deze rubriek vol met verhalen hierover. Een mooi toeval maakt dat we dezer dagen in ons eigen Rotterdam te maken hebben gekregen met rumpus [= reuring, consternatie, oproer. H.V.]. De zogenoemde Islamitische Universiteit Rotterdam IUR [niet te verwarren met onze EUR], gevestigd aan de Bergsingel 135, eigenlijk een private hogeschool, dreigt gesloten te worden. Dat vanwege uitspraken van haar rector Akgündüz.
Uit de krant van 11 juni haal ik: ‘… Protesten tegen Erdogan, nu president van Turkije, zijn het werk van “goddelozen”, “mensen met een westerse levensstijl” en “aanhangers van Assad die moslims doden”, schreef Akgündüz. De demonstranten zijn “vijand” van hun “religie en vaderland”, … Moslims kunnen onmogelijk samenleven met alevieten. “Onze dochters kunnen wij niet aan hen ten huwelijk geven”. Enkele Turks-Nederlandse kandidaten voor het Europarlement maakt hij uit voor “landverraders”. In aanloop naar de Turkse verkiezingen riep Akgündüz op niet te stemmen op de pro- Koerdische partij HDP. Dit is “een partij van homo’s en Armeniërs”‘.
Wie zó spreekt, verdient inderdaad alleen nog aandacht als potentieel gevaarlijke oproerkraaier. Als hij verbonden is aan een officieel erkende instelling, verdient hij uit die instelling verwijderd te worden c.q. verdient die instelling haar officiële erkenning te verliezen. Daarmee is de kous af. Maar niet voor de filosoof. Die begint nu nog serieuzer na te denken over wat hier gaande is.
Die nadenkerij begint bij het begin van de filosofie, omstreeks 585 v.Chr. De eerste wisecrack die klassiek zou worden kwam van Socrates: ‘Ik weet alleen dat ik niets weet’. De ware wijsheid ligt hier, zoals zo vaak, niet in, maar tussen de woorden. Niets is het tegendeel van alles en filosofie is de kunst om de samenhang van alle delen en zelfs de eenheid van alle tegendelen te onderkennen. Dus, leert het vervolg van deze wisecrack, kan de mens in principe alles weten. Dus, aldus dit vervolg, kan de mens ook kennis verwerven over wat na dit leven op aarde komt.
Dit vervolg leidde in de Middeleeuwen tot een intense geestesstrijd. De christelijke filosoof Thomas Aquinas (1225-1274) keerde zich tegen de ideeën van de islamitische en rationalistische filosoof 
Averroes (1126-1198). Het plaatje vat samen hoe die strijd geëindigd is. Een grote stralende Thomas in het centrum, een verpieterde overwonnen Averroes onder zijn voeten.
Tegenwoordig is de inzet van die geestesstrijd in Europa een wazig onderwerp. Filosofen en theologen en andere ‘sofen’ en ‘logen’ draaien als katten om de hete brij heen. Daardoor kunnen in de regionen van de islam waar wij liever niet aan denken, hoofdenafhakkers en ander gespuis zich lekker maken over paradijselijke oorden waar ze beloond zullen worden voor hun aardse wandaden. De geestesstrijd over deze onjuiste voorstelling van zaken zou een uitdaging moeten zijn voor een islamitische universiteit. Maar dat is en blijft vrijwel zeker een vrome (!) wens. Daarom kan die tent beter opgedoekt worden.
Meld u aan voor De Ster nieuwsbrief (U ontvangt een bevestigingsmail)
[wysija_form id=”1″]
recent commentaar