Ook wanneer je erkend gediagnosticeerd bent als behept met paranoia (= ziekelijke vervolgingswaanzin en achterdocht), volgt daaruit NIET automatisch dat ‘ze’ NIET ‘achter je aan zitten’. Dat is een eerste conclusie die ik trek uit mijn stukje van vorige week hier: desteronline.nl/aannemelijk  Dat stukje was een oefening in toegepaste nep-journalistiek, fictie, fake, leugen, bedrog – you name it. Het was geïnspireerd op de thriller ‘Montecristo’ van de Zwitserse auteur Martin Suter. Die gaat over een politieke affaire in Zwitserland waarvan de algemene strekking in grote lijnen dezelfde is als mijn fake-verhaal. Maar op de laatste bladzijde bedankt de romanschrijver Suter vijf Very Important Persons met reële functies in het echte leven voor hun medewerking in de beoordeling van de aannemelijkheid van het verhaal. En ik besloot: ‘Misschien komt er volgende week een volgende aflevering van mijn verhaal’, en die komt hier wel en niet. – misschien niet.

Ik maak het me makkelijk, met het extreem warme weer als excuus en houd het kort. Dat wil zeggen, ik schrijf zelf heel weinig, en haal al mijn kennis uit recente persteksten. Dat is dit keer functioneel, want ik heb maar één, korte boodschap: ik acht het zeer aannemelijk dat overal ter wereld, ook in Nederland, journalisten geregeld gruwelijk nieuws vernemen dat ze wel willen maar niet kunnen of durven te onthullen en/of uit eigenbelang verzwijgen. Ik citeer één voorbeeld: ‘Voor wie het nog niet wist: het Amsterdamse stadsbestuur streeft naar maximale transparantie. „Het uitgangspunt ‘openbaar, tenzij’ is in de hele organisatie leidend”, schreef burgemeester Femke Halsema vorig jaar aan de gemeenteraad. „Deze openbaarheid beschouwt het college niet als een gunst maar als een recht.” … (Hoeveel) komt er in de praktijk van terecht? Een jaar geleden stuurde ik een verzoek naar de gemeente. Op basis van de Wet openbaarheid bestuur (Wob) vroeg ik om alle interne stukken over het ontslag van brandweercommandant Leen Schaap. (Ik wist) dat Schaaps ontslag gepaard was gegaan met de nodige bestuurlijke turbulentie. Daar bestond ongetwijfeld interne documentatie over. In oktober 2019, vijf weken na het verlopen van de eerste beslistermijn, kreeg ik antwoord. En dat luidde: wij geven u nul documenten. Niets. … … Ik weet dat Amsterdam nationaal kampioen traag- en vaagheid is als het om de Wob gaat. Toch is het zeker niet het enige bestuursorgaan dat modieuze teksten over transparantie produceert, om die meteen weer te vergeten zodra een politiek belang of het eigen imago om de hoek komt kijken. Denk maar aan die zwartgelakte dossiers die de slachtoffers van de toeslagenaffaire van de Belastingdienst kregen. De volgende keer dat u de overheid een plechtige belofte hoort doen over transparantie, wees dan op uw hoede.’ Getekend Thijs Niemantsverdriet NRC 5 augustus. En ik noem nog één voorbeeld: ‘Hoe The Dude werd gedupeerd door Big Tech. Een website met quotes uit de film The Big Lebowski werd zomaar geblokkeerd door Facebook. Op zoek naar gerechtigheid bij een techbedrijf dat de handhaving van zijn huisregels automatiseerde.’ Renier Kist ibidem 3 augustus. Lees verder zelf maar in de serieuze media.

Hugo Verbrugh


Meld u aan voor De Ster nieuwsbrief (U ontvangt een bevestigingsmail)

Lees hier de privacyverklaring Hiermee geeft u toestemming om wekelijks een nieuwsbrief te ontvangen.