‘To be, or not to be, that is the question‘, bemijmert Hamlet, prins van Denemarken, in een van de beroemdste regels uit de wereldliteratuur – in het naar hem benoemde toneelstuk van Shakespeare (1600/1602): ‘Te zijn of niet te zijn, dat is de kwestie’.
In de volgende regels geeft hij een uitgebreide toelichting: ‘Is het nobeler om te lijden onder alles wat het wrede woeste noodlot je toeslingert, of om de wapens op te nemen tegen een zee van zorgen en al er al vechtend een einde aan te maken?’
Zo gaat hij een aantal regels door …: ‘Zo verlamt het geweten ons tot lafaards, en zo wordt gezonde daadkracht verziekt door bleek gepieker en lopen grootse ondernemingen op niets uit.’
Maar dan komt hij tot rust: ‘Stil nu, daar is mooie Ophelia! Nymf, laat mijn zonden in je gebeden herinnerd worden.’
Vrij vertaald naar hoe ’t nu met mij is gesteld: ‘Mij te laten vaccineren of niet te laten vaccineren? Dat is de vraag die mij nu kwelt.’ (Had u genoteerd dat ‘kwelt’ rijmt op ‘gesteld’? Ik zet het er even bij om te documenteren dat ik voor mijn doen uitzonderlijk melig van stemming ben. Komt allemaal van dat corona-gedoe).
De titel voor dit stukje ontleen ik aan een passage in een artikel in De volkskrant van 28 juni: ‘De kinderartsen zien nog een ander argument, zegt hij (= een of andere deskundige). “We willen niet dat de tieners tussen de 12 en 18 jaar straks tweederangsburgers worden (accentuering van mij, HV). Ga maar na: als je onder de 12 bent, ben je in principe gevrijwaard van testen voor evenementen of het buitenland. Als je 18 jaar of ouder bent, kun je je laten vaccineren. Terwijl de groep tussen 12 en 18 zich nu voor elk evenement of voor elke reis naar het buitenland moet laten testen. Dat zijn grote belemmeringen.’
Juist – Das also war des Pudels Kern; der Kasus macht mich lachen, citeer ik uit mijn herinnering Faust. ‘Dàt, dus, was de kern van de poedel oftewel het USP = Unique Selling Point. Het geval brengt mij aan het lachen (en dat kan ik goed gebruiken in mijn melige stemming). Ik heb vier commentaren:
(1) Nog éven en we krijgen hier een variant van de tweedeling van de maatschappij halverwege de 19e eeuw. De oude indeling in standen werd vervangen door de verdeling van de maatschappij op basis van het wel of niet de beschikking hebben over productiemiddelen.
(2) Over het / de hier aangeduide zelfbeschikkings-recht / -plicht rollen de deskundigen en zogenaamde deskundigen in de media in niets ontziende gelijkhebberigheid over elkaar heen. ‘Ja, het puberbrein kan volgens experts over vaccinatie beslissen’, NRC 2 juli. De trend is, allicht: ‘Kinderen van 12 en ouder kunnen heel goed zelf beslissen dat ze gevaccineerd willen worden.’
(3) Voorlopig blijf ik bij mijn hier al eerder gemelde Njet (= nee!). Pas als de politieke óvermacht verpletterend zou gaan werken en ongevaccineerden 24/7 huisarrest krijgen, zal ik tandenknarsend etc.
(4) Er kan zich ook één andere gebeurtenis voordoen die mij op andere gedachten zal kunnen brengen. In 1978 verdedigde ik in Rotterdam een proefschrift ‘Paradigma’s en begripsontwikkeling in de ziekteleer – Een wetenschapstheoretisch onderzoek naar de omschrijving van het onderwijsvak pathologie … ‘. Op basis daarvan probeer ik al een aantal jaren een nieuw medisch specialisme in het leven te roepen: ‘Arts voor theoretische geneeskunde’. De resultaten zijn tot nu toe zó verwaarloosbaar klein, dat ik het voornemen alleen nog in besloten kring ter sprake durf te brengen. Maar onder de ontelbare echte en zogenaamde deskundigen die in de media bezig zijn lijkt een soort pandemie aan onwetendheid te heersen over de algemene grondslagen van wat wij nu als ‘vaccinatie’ benoemen namelijk ‘immunisatie’. Ik citeer aantekening nummer 119 van mijn proefschrift: ‘De geschiedenis van de pokken en van de immunisatie hiertegen vormt overigens een goed voorbeeld van een discussie waarin beoefenaren van maatschappijwetenschappen (i.c. economische geschiedenis) en natuurwetenschappen (i.c. virologie) op een ook door anderen als zinvol ervaren wijze met elkaar de degens kunnen kruisen … Vermeldenswaardig is in dit verband ook een opmerking van D. Nauta van de Centrale Interfaculteit van de EUR in het verslag van de Contactcommissie CIF-Medische Faculteit: “Naar bekend, wordt onderzoek binnen de gezondheidszorg veelal pat gezet via een competitie dilemma, dat als volgt te formuleren is: onderzoekers, werkzaam binnen de gezondheidszorg kunnen, voor zover ze medici zijn, niet geacht worden zich op een wetenschappelijk verantwoorde wijze bezig te houden met de maatschappelijk-sociale context der geneeskunde en voor zover ze sociale wetenschappers zijn hebben ze geen aansluiting op de harde natuurwetenschappelijke kern der geneeskunde”’. Het plaatje en zijn onderschrift geven aan wat ik bedoel met de hierboven genoemde eventuele ‘andere gebeurtenis’. Ik heb tot nu toe niet één deelnemer aan het debat gezien, gehoord of gelezen die dat boek kent. Zodra één deskundige het in het debat inbrengt, zal ik mijn negatieve oordeel over vaccinatie herzien.
Meld u aan voor De Ster nieuwsbrief (U ontvangt een bevestigingsmail)
Interessant boek, Hugo, maar wel van 54 jaar geleden. Ik vond er deze bespreking van: http://www.bmj.com/content/4/5576/407.2 Maar wat is de stand van zaken in 2021? Ik neem aan dat er heel wat bijgeleerd is in al die tijd, inmiddels een leven lang.
Eén ding lijkt niet veranderd: ‘Traditionally, the literature pertinent to immunization has taken the positive approach. The hazards of immunization …relative to their value have not been adequately noted’ citeer ik uit deze bespreking. Maar uiteraard houd ik me aanbevolen voor een update – zie dit vooral als een uitdaging