fotografie © Kim Udin

Als je ‘duivenvrouwtje’ hoort denk je aan een arm, lief, simpel, onaantrekkelijk oudje. Maar Aash is jong, fel en knap. Ze wordt liefkozend ook wel de duivenmoeder genoemd, door mensen die haar zien als ze haar vaste ronde doet. Iedere ochtend gaat ze op pad om verstrikte duiven te zoeken en te bevrijden. Inmiddels staat de teller op zo’n 300-400.

‘Het stadsleven is de oorzaak.’
Afgelopen zomer zag ze voor eerst een manke duif die nauwelijks vooruit kwam, doordat hij touwtjes aan zijn pootjes had. Wegkijken was geen optie, dus besloot ze hem te vangen en te redden van een levenslange handicap.

Via google kwam ze erachter wat een stringfoot is: duivenpootjes die verstrikt zijn geraakt in kledingdraadjes, visdraad, flosdraadjes en netjes dat door mensen is weggegooid. Een ander groot gevaar is mensenhaar; één haartje is genoeg om een amputatie te veroorzaken.

‘Het ergst vind ik dat 99% van de mensen het niet zien of weten; zolang er geen bewustzijn is, zal er geen verandering komen,’ aldus Aash.

De beknelde pootjes gaan zwellen, ontsteken en infecteren als het touwtje niet wordt verwijderd. Het afsterven en verliezen van een teen of geheel pootje is een langdurig en zéér pijnlijke lijdensweg. ‘Hartverscheurend,’ vind Aash.

‘Voor mij zijn het mijn kindjes. Daarom heb ik er zoveel moeite mee als ik strakke draadjes om hun voetjes zie, of zie dat ze hun tenen al verloren hebben.’

‘Every life matters. Ieder voetje telt.’
Als we in het buitenland een zwerfhond/zwerfkat zien, breekt ons hart. Zien we in Nederland een gehandicapt duifje dat dringend medische hulp nodig heeft, dan lopen we hem voorbij zonder dat het ons wat doet. Want ach ja, het is toch maar een vliegende rat.. 

Maar is een duif niet gewoon een duif? Een intelligent wezen dat angst kent, pijn voelt, langdurig kan lijden, waar ook met compassie over gesproken kan worden? Met liefde bejegend kan worden. Is het niet een onschuldige soort dat geen enkele andere soort kwaad doet?

Aash vind het vreselijk dat kinderen (én volwassenen) duiven schoppen en bangmakend op ze af rennen, dat dát sociaal acceptabel is. Is dat hoe we met de medebewoners van de aarde omgaan? Bij een pitbull zou niemand het durven. Waarom krijgt de duif niet het respect dat het verdient? 

‘Het is iets van de afgelopen 100 jaar men ze is gaan haten, daarvoor had het vele functies, was het waardevol en in vele religies en culturen zelfs heilig. In Azië nog steeds’.

‘Geen vliegende rat, maar een hemelpuppy!’
‘Het is een absolute mythe dat ze ‘vies’ zouden zijn, wetenschappers hebben allang aangetoond dat duiven schone, soignerende dieren zijn en geen ziektes overdragen. Er is nog nooit iemand doodgegaan door intensief contact met duiven.

Lees hier meer bewijs.

Gebruikte condoompjes in parken, bergen vuil naast de container, plassen bij bushokjes, peuteren in je neus – dát is pas vies. Wij mensen richten pas écht schade aan.
Maar een dakloze zwerver, een incontinente bejaarde met een luier, iemand met een besmettelijke bacterie/virus, een kindje met luizen of een puber met een SOA noemen we toch ook niet zomaar een rat op twee benen?

Ze hoopt dat mensen haar bellen als ze gewonde duiven zien. “Every life matters, ieder voetje telt. Het leed is heftig. Ze hebben dringend hulp nodig.”

De oproep van het duivenvrouwtje om dit enorme lijden te voorkomen: ‘Ga zorgvuldig om met zelfs minuscule afval, en maak een melding als u een duif in nood ziet: www.duivenvrouwtje.nl of instagram: @duivenvrouwtje010.

Tips om de duif te vangen vind je hier.