Wanneer heeft u voor het laatst op uw rug in het gras gelegen en naar boven gekeken, naar de wolken die voorbij trokken? Ik moet bekennen dat dat voor mij te lang geleden is.
Veel mensen worden in de zomer lyrisch van een strakblauwe lucht. Ze vliegen naar een land als Griekenland, waar die luchten vaker te zien zijn dan hier in Nederland. Eerlijk gezegd vind ik die luchten een tikkeltje saai. Ze zijn best mooi, hoor, maar er valt niet echt iets aan te beleven voor iemand zoals ik, die van details houdt.
Een blauwe lucht, prima, maar graag wel met een paar van die leuke wolken erin. Nee, ik bedoel niet die kunstmatige strepen die vliegtuigen achterlaten, maar die grillige wolken die steeds van vorm veranderen. Daar kan ik naar blijven kijken. Hé, die wolk lijkt een beetje op een hond. Zie je z’n snuit? O nee, nu lijkt ie meer op een konijn! Prachtig, toch? Wie heeft weidse vergezichten nodig als je midden in de stad naar de wolken kunt kijken? En dat kan altijd en overal, met gegarandeerd steeds weer een ander uitzicht.
Dat zo’n verzameling hele kleine waterdruppeltjes of ijskristallen – of een mengsel daarvan – zo mooi en veranderlijk kan zijn, dat vind ik al bijzonder. En er zijn heel veel soorten wolken, heb ik op internet ontdekt. De wolken die ik fotografeerde, heten cumuluswolken. Denk ik. Maar hang me er niet aan op, ik ben geen wolkendeskundige, ik geniet er alleen van.
Dus u kunt wel raden wat ik ga doen als ik binnenkort een keertje vrij ben en buiten een mooie wolkenlucht zie. U kunt mij dan vinden op een grasveld in de buurt.
Nog even voor de duidelijkheid: op je rug liggen en van de voorbij glijdende wolken genieten is niet voorbehouden aan kinderen. Ook volwassenen mogen dat doen. En als ik de 80 haal, hoop ik het nog steeds te kunnen doen. Zo nodig neem ik dan een paar mensen mee die me na afloop overeind kunnen hijsen.
Het zou me niet verbazen als onderzoek zou aantonen dat iemand zich na zo’n wolken-kijk-sessie meer ontspannen voelt dan na een vakantie op Kreta. Geen drukke luchthavens, geen gevaarlijke scootertjes, geen zonnesteken. Gewoon een tijdje liggen genieten van de voorbij drijvende wolken.
De enige mogelijke stressfactor is hondenpoep. Mijn advies: vooraf goed kijken en vooral ruiken bij de gekozen ligplaats en zo nodig een stukje opschuiven. Zo simpel kan het leven zijn.
Meld u aan voor De Ster nieuwsbrief (U ontvangt een bevestigingsmail)
recent commentaar