Advocaat en complot

Eerst zien en dan geloven is een uitstekende leidraad voor een nuchtere advocaat. Ik denk dat ik tot deze categorie behoor. Zo heb ik een kennis die daadwerkelijk gelooft dat de condens die vliegtuigen in de lucht achterlaten, zogenaamde chemtrails zijn die ons daadwerkelijk vergiftigen. Nee hoor, het is geen condens, maar gif zo denken zij en er zijn machtige instituten die erop uit zijn om ons collectief op deze wijze om zeep te helpen. Nu leef ik nog , dus ik heb mijn twijfels. Een verzoek tot het aanhangig maken van een zaak tegen de staat der Nederlanden die ongetwijfeld in het complot zal zitten, moet ik dan ook afwijzen. Maar toch, soms  merk je dat achter je rug toch veel bekokstoofd kan worden.

Zo belde op een avond een vriendelijke mevrouw bij mij aan. Ik ben de beroerdste niet, dus ik deed open. Of ik de vader van Guido was. Ik voelde nog geen nattigheid, dus ik bekende volmondig. Welnu, haar was ter orde gekomen dat mijn zoontje wel eens ’s avonds buiten op straat was. Onder Aboutaleb was dat zeer verdacht. Uitermate zorgwekkend dus, ging het allemaal wel goed? Ik kon deze warme belangstelling van de aardige mevrouw die aan een of andere welzijnsinstelling verbonden was, wel waarderen.

Ik legde uit dat de zoon twee hoogopgeleide ouders heeft, die erop toezagen dat hij de school bezocht, waar hij zelfs goede cijfers behaalde, braaf zijn bordje leeg at, in een groot en duur huis woonde in een prachtige wijk, op tijd naar bed ging, et cetera. Nou ja, gaf de aardige mevrouw onbeholpen glimlachend toe, ik ben ook maar gestuurd want de wijkpolitie had aan de jeugdzorg doorgegeven dat het best wel zorgwekkend kon zijn en dat een huisbezoek zeker aangewezen was. Zo zie je maar dat dat de overheid zich nog steeds bekommert om de gewone medemens. Alleen leek het me wel weggegooid geld, al dat gedoe om niks.

Dat gevoel had mijn cliënte ook die onverwacht een psychiater aan de deur kreeg vergezeld van een medewerkster van de woningstichting. Het ging niet goed met mevrouw, dat had zijzelf toch wel door? Nou niet dus. Hoe ging het hier? Mevrouw had wat huurachterstand en de contacten tussen mevrouw en een medewerkster van de woningstichting waren kennelijk zodanig dat de psychiater erbij gehaald moest worden.

Nou is menselijke belangstelling mooi maar hier is iets anders aan de hand: de woningstichting heeft frequent overleg met de wijkagenten, wijkteammedewerkers van de gemeente en wie al niet meer. Vergaderen is tenslotte een soort nationale hobby. En dus kon op initiatief van de huisbaas ongevraagd de psychiater aan de deur verschijnen die de diagnose overigens al gesteld leek te hebben. Mevrouw moest echt geholpen worden.

Daar dacht de rechter die er dan gelukkig in deze rechtsstaat nog aan te pas komt, toch anders over. Niks verplichte zorg. Vreemd was wel dat mevrouw de rekening voor een “consult” nog gepresenteerd kreeg, meer dan € 300 voor een vaag gesprek van 10 minuten aan de deur. Nu snapt u waarom de gezondheidszorg zo duur is geworden. Maar mevrouw was niet gek: die rekening gaat zij niet betalen.

Ton Rhijnsburger

Stichting Sociaal Advocaten Rotterdam
Crooswijksesingel 34
3034 CJ Rotterdam
Tel. 010-4044085 direct of 010-4650966 algemeen
Fax: 010-465 40 39

E: rhijnsburger@sociaaladvocatenrotterdam.nl

W: www.sociaaladvocatenrotterdam.nl

Meld u aan voor De Ster nieuwsbrief (U ontvangt een bevestigingsmail)