Als u dit leest spoelt de Middellandse Zee al om mijn kuiten en ligt mijn vrouw te zonnen met in haar ene hand een tablet en in de andere een koele witte wijn. Voor mij een frisse jus, want ik ben nog aan twee penicilline kuren bezig voor een lymfeklierontsteking én een longontsteking. Ik voel me nog wat zwakjes, maar verder prima.

Zondag stapten wij op Zestienhoven (die nieuwe naam vind ik veel te blabla) op het vliegtuig richting het Zuid- Franse Montpellier. Aanvankelijk wilden wij met de auto gaan, maar het bleek goedkoper om het vliegtuig te nemen en in Frankrijk een auto te huren. Met eigen vervoer is gewoon veel duurder. Zelfs de trein is stukken duurder. Begrijpen doe ik die prijzen niet (ik vloog al eens voor één euro naar Barcelona), maar ik maak er graag gebruik van. Autorijden is toch al niet leuk meer en ik kan de Route du Soleil wel dromen. Bovendien zijn wij er dan veel eerder, dus langer vakantie.

Uiteindelijk gaan wij naar het lieflijke plaatsje Lussan (ter hoogte van Orange) om daar mijn dochter weg te geven (zij gaat na 10 jaar samenwonen eindelijk trouwen). Daarvoor gaan wij naar mijn zwager in Seillans om samen het glas te heffen en zijn dode varken aan te snijden (het varken zit dan al aan het spit en wordt geroosterd boven een meterslange gril). Maar eerst deze zonnige dag aan de Côte d’Azur. Ik sta intens te genieten met het zilte water rond de enkels, kijk over zee en nip van mijn jus.

Dit is het ‘Zwitserleven Gevoel’. Die nullen aan de rechterkant van mijn bankrekening fantaseer ik er zelf maar bij. Ik bedenk mij ineens dat ik die nullen ook niet nodig heb, want één dag strand vind ik alweer lang zat. Ik ben hier namelijk al zeker vier uur op dit zonovergoten strand en begin mij te vervelen. Wat zal ik eens gaan doen? Weet je wat? Ik ga een column schrijven. En even later zit ik met de tablet op schoot toch weer met mijn gedachten bij De Ster. Maak ik daar nu zo’n hele reis voor?

Jacques Beket

Jacques Beket - bruiloft 2 gr