‘ [Dan is] duurzaamheidsperspectief wel handiger dan schaalvergroting.’

Ik citeer Mona Keijzer in een recent nummer van het artsenblad Medisch Contact.

‘En dan hebben we het nog niet eens over de echt radicale keuzevragen die opdoemen, zoals de vraag of we überhaupt nog moeten inzetten op levensverlenging, wanneer ecologische ruimte toenemend schaars is en ieder levensjaar van huidige generaties beperkt is. Dat zijn drie forse opgaven, bovenop alles wat er al speelt in de gezondheidszorg, dus er is veel werk aan de winkel voor adviesorganen en zorgverzekeraars, ministeries en patiëntenverenigingen, ziekenhuisdirecties en onderzoeksinstituten. En zou het niet helpen als er een voorhoede kwam van mensen die vrijwillig afzien van zorg met te groot milieubeslag, en daarmee van pijnvermindering, levensverlenging en andere gezondheidsbaten, zoals er al mensen zijn die vrijwillig afzien van vlees en vliegvakanties?’

Mona Keijzer. Fotograaf Herman Zonderland – Wikimedia Commons.

Vergis ik me of proef ik ik in deze aanbevelingen een soort echo van wat ik zelf ruim een half jaar geleden eerder voorspelde?

Ik citeer mijzelf: In die nu heersende onzekere stemming in de politiek durf ik één voorspelling te wagen. Wij herinneren ons hoe D66 in 2016 en 2018 [met de kleinst mogelijke meerderheid van stemmen] de Wet Postmortale Orgaandonatie  door de beide Kamers van de Staten Generaal kreeg. Over postmortale orgaandonatie heerste voordien onafzienbare existentiële onzekerheid. Tallozen wisten niet wat ze zouden kiezen. D66 heeft met deze wet de Nederlandse burger bevrijd uit deze existentiële onzekerheid. Op 1 juli 2020 is de gewijzigde donorwet ingegaan. Iedereen  vanaf 18 jaar komt in het Donorregister te staan. Ik voorspel nu dat het op afzienbare termijn met ‘Voltooid Leven’, mutatis mutandis, evenzo zal gaan. ‘Voltooid leven’ mag dan geruisloos verdwenen zijn uit het publieke debat – dat is voor D66 niet genoeg. Er zullen een Wet Voltooid Leven en een Autoriteit Voltooid Leven komen. Iedereen zal in zijn 75e levensjaar opgeroepen worden om te verschijnen voor een commissie binnen deze Autoriteit. Daar zal de betrokkene zich uitspreken of hij/zij nog minstens een jaar verder wil leven, dan wel zich op korte termijn wil melden bij het Expertisecentrum Euthanasie. In het eerste geval zal de betrokkene ieder volgend jaar opnieuw opgeroepen worden.’

Ik voeg nog een kleine herinnering toe: ‘Omstreeks 15 februari van dit jaar stond in verschillende kranten een duidelijk statement van Sigrid Kaag. Zij  staat er volledig achter, zegt ze. “Het is voor mij een van de belangrijkste onderwerpen en dat zal zo blijven. (…) Het wetsvoorstel [van Pia Dijkstra, ook D66, over “Voltooid leven”] is een mooi, afgewogen  stuk geworden. Ik ben er absoluut zeker van dat het in de volgende regeerperiode kan worden afgerond. De maatschappij is er rijp voor. Andere partijen moeten nu kleur bekennen.” … (Als) het aan Kaag ligt kunnen  75-plussers die hun leven voltooid achten dus de hulp krijgen van speciaal daarvoor opgeleide mensen om hun leven te beëindigen, zoals Dijkstra in de initiatiefwet voorstelt.’

Vooral de speciale toonzetting van Kaags woorden maakte indruk op mij. Zij spreekt hier met een determination  die mij in herinnering bracht hoe D66 enkele jaren geleden de postmortale orgaandonatie behandelde.

Maar is dit allemaal nog relevant? Is deze hele discussie niet een gepasseerd station?

Hugo Verbrugh


Meld u aan voor De Ster nieuwsbrief (U ontvangt een bevestigingsmail)

Dit veld is vereist.
Lees hier de privacyverklaring Hiermee geeft u toestemming om wekelijks een nieuwsbrief te ontvangen.