Allereerst natuurlijk een hartelijk welkom voor onze nieuwe deelgemeentelijke burgemeester, de heer Wim van Heemst. Sedert zijn aantreden is het weer verbeterd, dus dat begint goed. Ook lijkt het me een hele uitdaging. Het is tenslotte een baan voor maar 9 maanden, want als ik goed ben geïnformeerd, wordt op 19 maart 2014 (gemeenteraadsverkiezingen) de deelgemeente Kralingen-Crooswijk opgeheven.

Maar nu naar het onderwerp dat ik vandaag aan u allen wil voorleggen. De concurrentie tussen (deel)gemeenten. In deze tijd van economische neergang proberen de gemeenten op allerlei manieren bewoners naar zich toe te trekken. Prima, onbekend maakt onbemind en zolang er niet te erg gelogen wordt over de voordelen, wat mij betreft akkoord. Maar dan moeten we wel allemaal meedoen. Wij ook. Maar ik vind dat wij best meer reclame mogen maken om mensen er toe over te halen om hier te komen wonen. Laten we wel wezen. We hebben genoeg en er wordt stevig gebouwd. Bij de Lusthofstraat en op nog veel meer locaties. Daarnaast staan er veel woningen te koop.

Kortom, laten we dus nu nieuwe mensen aantrekken, liefst jong en werkend. Er is nu een goedlopend ‘Studenthotel’. Zorg dat die studenten na hun studie hier blijven. Goed voor de economie, de middenstand en ons woonklimaat. Natuurlijk wel goed opletten dat er geen parkeerplaatsen worden geofferd voor groen, ondergrondse afvalbakken en wandelboulevards, maar dat spreekt vanzelf. Ook qua zomerevenementen doen we goed ons best. Het CHIO is wereldberoemd buiten Kralingen. Maar niet zo bekend als Tropicana. Dat kent echt heel Nederland. En dat is dicht, en blijft dicht. Daar moet iets voor terugkomen. Maar wat? Wat wil de wereld over onze deelgemeente horen, zodat ze ons nooit vergeten? Een plein, zoals in Berlijn, een toren zoals in Parijs, of een klok zoals in Londen? Of willen we juist geen nieuwe mensen, maar liever met rust gelaten worden? Verscholen in onze eigen wereld? … Daarover zat ik onlangs te mijmeren. Op mijn balkon. Lekker in de voorjaarszon.

Eduard Schuringa