“Geloof in jezelf en ga je dromen achterna”
De voormalig bokskampioen Marichelle de Jong opende in 2017 de deuren van haar eigen boksschool. Ze wilde geen doorsnee boksschool. “Bij mijn boksschool moet iedereen zich prettig en thuis voelen.” Binnen drie maanden stampte ze deze unieke boksschool uit de grond. “Het was super spannend. Ik dacht: het is nu of nooit. Gewoon doen en niet meer achteromkijken. Gelukkig presteer ik goed onder druk”, lacht Marichelle. “Ik heb zelf dag na dag van zeven uur ’s ochtends tot elf uur ‘s avonds geklust. Ik heb alles zelf ontworpen, opgebouwd en geverfd en na maanden hard werken, is dit het resultaat.” Haar boksschool draagt de naam TYR Boxing. TYR is de Noorse god van de oorlog, ook wel bekend als brenger van orde en gerechtigheid. Iets waar Marichelle zichzelf in herkent. “Het leven is één grote uitdaging. Je wordt voortdurend getest. Ik ben vaak gevallen, maar ik ben altijd weer opgestaan. Daardoor ben ik waar ik nu ben en daar ben ik dankbaar voor.”
Voetbal
Marichelle (1978) groeide op in Waddinxveen met haar Rotterdamse vader, Molukse moeder en haar anderhalf jaar oudere broer, maar bracht haar kinderjaren vooral door bij haar opa en oma. Haar sportcarrière begon op het voetbalveld. “Ik wilde graag op voetbal, maar bij de voetbalclub waar mijn broer voetbalde, speelden nog geen dames mee. Rinus Michels (destijds bondscoach van het Nederlands elftal) en Vera Pauw (één van de pioniers op het gebied van vrouwenvoetbal in Nederland) liepen rond op het voetbalcomplex in Zeist waar ik toen was voor een toernooi van mijn broer die speelde met het neefje van Michels. We hebben de stoute schoenen aangetrokken en gevraagd of zij niet iets voor een vriendin en mij konden betekenen. Natuurlijk kregen zij dat voor elkaar en zo ben ik op mijn zevende op voetbal gegaan.” Marichelle moest zichzelf natuurlijk bewijzen als meisje tussen de jongens. Maar al in de eerste wedstrijd zette zij de toon door gelijk een doelpunt te maken. Die drang om zichzelf te bewijzen en te pushen, zat er al jong in en heeft Marichelle veel gebracht.
Tang Soo do
Op haar twaalfde kwam Marichelle in contact met de Koreaanse vechtkunst Tang Soo Do; de voorloper van teakwondo. “Mijn familie bestond uit voetballers en vechtsporters. Door blessures kon ik niet meer voetballen. Twee tantes namen me een keer mee naar een Tang Soo Do training. Dat vond ik zo gaaf om te zien. Dat wilde ik ook!” Marichelle vocht tegen jongens omdat er te weinig meisjes waren. Weer speelde die drang om zich te bewijzen dat ze net zo goed was als de jongens, op. Toch had Marichelle bij Tang Soo Do altijd het gevoel dat zij zich in moest houden. “Tang Soo Do was toen een non-contact sport. Misschien was ik daar iets te hard voor.” Wederom was blessureleed de reden om te stoppen met de sport. Maar waar de ene deur sluit, gaat een andere open. “Mijn trainer vroeg op een dag: Wat vind je van boksen?” Dat was in 2002.
Boksen
Van het een kwam het ander en na een jaar training ging Marichelle al de ring in voor een wedstrijd. “Mijn eerste wedstrijd duurde twee minuten en dertig seconden. Ik won met een technische knock out.” Dat smaakte naar meer. In 2005 werd Marichelle voor het eerst Nederlands kampioen. Later zou zij nog vijf keer die titel in de wacht slepen. In 2007 veroverde zij een bronzen plak op het Europees Kampioenschap. Daarna leek blessureleed wederom roet in het eten te gooien. “Ik kreeg een schouderblessure en moest geopereerd worden. Ik kon een jaar niet boksen, maar ik had maar één doel voor ogen: terugkomen en me letterlijk terug boksen naar de top. Dat was geen gemakkelijke opgave, maar ik dacht bij mijzelf: opstaan, doorgaan en sterker terugkomen dan ooit!” 2010 was het comeback jaar dat uiteindelijk in 2011 werd beloond met een gouden medaille op het Europees Kampioenschap in Rotterdam. De droom van Marichelle was om ooit uit te komen voor Nederland op de Olympische Spelen, maar door niet nagekomen afspraken, is het hier nooit van gekomen. “Het is jammer dat ik geen kans heb gekregen, maar alles gebeurt met een reden.”
White Collar Boxing
Marichelle had in die tijd wel een kaartje gekocht voor de Olympische Spelen. “Als ik niet kan spelen, wil ik er op zijn minst als toeschouwer bij zijn. Ik ontmoette daar een advocaat die graag door mij getraind wilde worden.” Het zaadje voor White Collar Boxing – boksen voor ondernemers, managers en directeuren uit het Rotterdamse bedrijfsleven – werd geplant. “Ik geef mijn passie en ervaring graag door. Ik begon in 2013 met White Collar Boxing trainingen bij boksschool Van ’t Hof in Crooswijk en vanaf 2017 op mijn eigen locatie in Rotterdam-Alexander. Ik wilde de boksers uit het bedrijfsleven tegen elkaar laten vechten en organiseerde als grapje een echt boksgala. Ik regelde een ringspeaker, liet tenues maken, regelde een locatie en verbond een goed doel aan het gala. Dat grapje liep een beetje uit de hand, want uiteindelijk had ik zo’n 250 mensen binnen.” Inmiddels is het gala een jaarlijks terugkerend evenement dat onder andere plaatsvond in het Zalmhuis en bij de Van Ghentkazerne en daarna als vaste locatie het Wings Hotel bij Rotterdam The Hague Airport.
Marichelle de Jong Foundation
De voormalig topsporter zit niet stil. Want na het opzetten van White Collar Boxing en het openen van haar eigen sportschool, heeft zij onlangs de Marichelle de Jong Foundation opgericht. Met het concept ‘Mind over matter’ probeert Marichelle bij te dragen aan een positieve sociale, persoonlijke en mentale ontwikkeling van kinderen tussen de twaalf en zestien jaar. “Het gaat veel verder dan bokslessen alleen. Ik werk samen met een trainer van het Korps Mariniers en de kids zullen ook deelnemen aan bootcamps. Zij krijgen allerlei opdrachten – ook voor thuis met als doel fysiek en mentaal weerbaarder worden. Hopelijk kunnen we vanaf half oktober, gedurende twee uur, zes zaterdagen achtereen, aan de slag.”
Toekomst
Als je Marichelle haar verhaal niet kent, zou je denken dat alles haar voor de wind is gegaan. Niets is minder waar. “Ik heb heel veel tegenslagen gekend, maar juist die tegenslagen hebben me gebracht waar ik nu ben en daar kan ik alleen maar dankbaar voor zijn. Hoe vaak je ook valt, blijf weer overeind komen. Als je zelf weet ‘ik heb er alles voor gedaan’ dan kan je alleen maar tevreden terugkijken en trots zijn op jezelf. Geloof in jezelf en ga je dromen achterna.” Of Marichelle nog dromen heeft? “Ideeën heb ik genoeg. Mijn hoofd staat nooit stil. Maar voor nu ligt mijn focus op de Foundation en daarna zien we wel verder.” www.marichelledejongfoundation.nl
Tekst en foto: Joëlle Stapelkamp
Meld u aan voor De Ster nieuwsbrief (U ontvangt een bevestigingsmail)
recent commentaar