Met bepaalde woorden heb ik altijd moeite gehad. Neem nu het woord solidair. Dat woord wordt altijd willekeurig gebruikt. Dan weer moet je solidair zijn met de armen, dan weer met gevangenen die in hongerstaking gaan en dan weer met stakers die meer loon willen. Op zich allemaal mensen wier lot ik me wel aantrek omdat ze op zo’n moment aan het kortste eind trekken, maar of ik dat uit solidariteit doe? Helemaal ingewikkeld is het als je solidair moet zijn met dieren die het koud hebben. Natuurlijk is dat voor hen geen pretje, maar de natuur heeft zo zijn eigenaardigheden. Makkelijker wordt het als er dingen gebeuren waarvan je het gevoel hebt dat alle mensen er altijd recht op hebben. Zo krijgen degenen die honger hebben te eten, de onbehuisden onderdak en vieze mensen bewassing. We doen dat niet uit solidariteit, maar omdat we onze maatschappij zó hebben ingericht dat we onze medemens allerlei ellende – armoe, gevangenis of erger – wel gunnen, maar geen honger, dakloosheid of ziekte.

Een teken van de tijd? Maakt niet uit, tijd voor mijn nieuwjaarswens en die heeft niets te maken met solidariteit, maar wel met meedoen. Ik hoop dat volgend jaar – 2015 dus – iedereen meedoet. Niet meetelt of ertoe doet, nee, meedoet. Ik zal het uitleggen. Wanneer groepen mensen protesteren tegen misstanden, zoals slechte zorg, discriminatie of te laag loon of zo, dan mag ik daar graag naar kijken. Die mensen willen wat en kijken vooruit, ze willen hun leven verbeteren. Geen punt. Maar je hebt ook groepen mensen die geloven dat anderen ze wat afgepakt hebben, zoals banen, geld of huizen. Daar heb ik moeite mee. Die mensen kijken niet vooruit maar opzij en doen dus niet meer mee. Vandaar mijn wens: laten we in 2015 proberen vooruit te kijken en mee te doen. Naar achteren kijken mag wel, zolang je maar weet dat je naar achteren kijkt. Misschien hebt u iets aan de volgende gedachte: dieren kunnen zich niet buiten het dierenrijk plaatsen en mensen niet buiten de maatschappij. Dat is solidariteit.

Eduard Schuringa