In Rotterdam staan ongeveer net zoveel bomen als er mensen wonen, heb ik me laten vertellen. Dat zijn er best veel. Welke zou voor mij bestemd zijn en welke voor u? Of zou u er graag zelf een willen kiezen, heeft u een favoriete boom?
In mijn hart hebben bomen een speciaal plekje. Ze stralen rust en kracht uit, voelen vertrouwd, maar bieden ook steeds weer nieuwe perspectieven. Tijdens een wandeling valt het me ineens op: een paar prachtige majestueuze oude bomen, rustig rechtop staand; ze torenen boven alles en iedereen uit, als rotsen in de branding. Met aan hun voeten een stroom van mensen die erlangs wandelen, fietsen, rennen, skaten; ze praten met elkaar, luisteren naar muziek, telefoneren. Eén en al activiteit en onrust. Wat een contrast.
Een boom gaat nergens heen. Waar het beukenootje, de kastanje of de eikel terecht komt, daar gaat de beuk, kastanjeboom of eik – als alles mee zit – kiemen, wortelen en groeien. Op die plek wordt ie een bron van leven voor vele insecten en vogels. Hij geeft schaduw en verkoeling als het heet is en beschutting als het regent, neemt stikstof op uit de lucht en geeft er zuurstof voor terug. En dan heb ik het nog niet gehad over de gedaanteverwisselingen die bomen gedurende het jaar ondergaan, waarmee ze het verglijden van de seizoenen zo mooi laten zien.
Als het meezit, kan een boom met gemak een aantal eeuwen mee. Tenzij hij het ongeluk heeft om op zeker moment in zijn leven ineens te worden omgehakt. Of als een zware storm hem omver blaast, dat kan ook. Maar normaal gesproken ziet een boom generaties mensen aan zich voorbij trekken. Wij komen en gaan, bomen blijven veel langer staan.
Een boom nodigt ons uit om ook even stil te staan. Probeer het eens, al is het maar een paar minuten. Misschien – als de stad niet al teveel lawaai maakt – hoort u dan hoe de wind de bladeren boven uw hoofd geheimzinnig doet ritselen of u hoort een vogel een liedje fluiten. Wie weet, ziet u langs de stam een colonne mieren omhoog en omlaag lopen. Of u ontdekt dat daar korstmos groeit. U hoeft van mij geen bomenknuffelaar te worden, hoor. Even stilstaan bij een boom, dat is alles. Ik ben benieuwd.
Meld u aan voor De Ster nieuwsbrief (U ontvangt een bevestigingsmail)
recent commentaar