Het boek ‘Bordjes duiken – Ervaringen van een optimist’ van Alexander Rinnooy Kan kwam onlangs uit. Rinnooy Kan werd donderdagavond 27 september ‘en public’ geïnterviewd door journalist Max Christern in Kralings zalencentrum Pro Rege. Kralingse Boekhandel Amesz had het evenement georganiseerd. Misschien ook wel omdat Rinnooy Kan jarenlang klant was, toen hij nog in Kralingen woonde. Op de achterflap staat dit:
Bordjes duiken is een elegante zoektocht naar wat de jaren in de wereld van de wetenschap, het bedrijfsleven, de politiek en de kunsten de auteur aan inzichten hebben opgeleverd. Geen afstandelijk verslag, maar een openhartige persoonlijke ervaring. In zijn eigen woorden: “Lang heb ik gedacht dat een beroep op ervaring als bron van gezag niet meer is dan een doorzichtige poging om jongeren buiten de deur te houden. Inmiddels ben ik er toch van overtuigd geraakt dat levenservaring als nuttig resultaat van vele kleine en grote belevenissen niet helemaal een verzinsel is.”
Alexander Rinnooy Kan (Scheveningen, 5 oktober 1949) was zichtbaar in zijn sas om weer ’s in Rotterdam, en in het bijzonder Kralingen te zijn. Ooit woonde hij in Kralingen, aan de Honingerdijk Beneden. Hij bekende die avond voor ’t eerst in z’n leven zalencentrum Pro Rege te hebben betreden. Thans woont hij in Amsterdam, maar wie weet.
Hij deed behartenswaardige uitspraken zoals: ‘… wat je zegt doet er (tegenwoordig) niet meer toe’ (de wijze waarop je je publiekelijk presenteert lijkt bepalend); Rinnooy Kan werd nogal ‘s genoemd als mogelijke minister: ‘ministerschap betekent veel ruziemaken en tóch samenwerken’; over het geroemde en verguisde polderen: ‘dat is al in de Middeleeuwen begonnen!’ (m.a.w. is diep geworteld in de samenleving en levert resultaat op); in het politieke bedrijf (ook in het zakenleven) worden gesprekken gevoerd ‘die niet hebben plaatsgevonden’ (tijdens onderhandelingen een wilde sprong naar voren, die, als dat niks oplevert, niet in de verslaggeving terechtkomt).
Zijn (globale) mening over Nederland: de internationale concurrentiepositie is uitstekend, het sociale beleid is prima, maar het beleid op de gebied van klimaat en energie is aanzienlijk onder de maat. (in vergelijking scoort Nederland in Europa zeer slecht).
De Sterredacteur heeft ‘Bordjes duiken’ nog (lang) niet uit maar dat gaat er wel van komen, binnen afzienbare tijd. Wat opviel tot dusver in Deel 1 Belevenissen: de eerste 3 jaren op de middelbare school was Rinnooy Kan eenzaam, ‘opgroeiende pubers kunnen ongelooflijk hard en wreed tegen elkaar zijn’. (daarna ging het een stuk beter). Toevalligerwijs duurt De week tegen Eenzaamheid nog t/m 6 oktober. Hij heeft veel belangstelling voor het onderwijs: ‘Onderwijs moet tenslotte ook socialiseren’ (hij is voor twee-, liefst driejarige brugklassen in brede scholengemeenschappen).
Rinnooy Kan gaat wiskunde studeren Leiden: ‘Midden in de tolerante chaos van de jaren zestig, wellicht het vrolijkste decennium uit de geschiedenis van de mensheid’. Hij wordt lid van het Leidse studentencorps en maakt een niet zo aangename ontgroening mee. Dat brengt hem tot de verzuchting dat de gezelligheids(studenten)verenigingen er nog steeds niet in slagen zich aan te passen. (Vindicat in Groningen en de RSC/RVSV in Rotterdam waren in het nieuws met onaangename incidenten). Hij verwijt de universiteiten mee te gaan in ‘de gekte van de internationale rangordeningen’ (onderzoeksprestaties / -publicaties). Daarbij laat de aandacht voor de onderwijstaken te wensen over, volgens hem. Dat probleem wordt niet alleen door hem gesignaleerd maar doe er maar ’s wat aan.
Na afgestudeerd te zijn in 1972 gaat Rinnooy Kan econometrie studeren aan de Universiteit van Amsterdam, behaalt daar snel zijn kandidaatsexamen en gaat dan aan het werk als medewerker wiskunde aan de Interfaculteit Bedrijfskunde in Delft. Wetenschap en toegepaste wetenschap, daar is veel over gezegd en geschreven. Jonge onderzoeker Rinnooy Kan gaat zich bezighouden met het ‘handelsreizigersprobleem’, een volgordeprobleem.
Er is hoop voor de mensen die denken niets van wiskunde te kunnen begrijpen: ‘Er zijn (wel) veel slechte wiskundeleraren, die hun leerlingen in verwarring achterlaten met een levenslange afkeer van dit mooie en nuttige vak’. Zie: alexanderrinnooykan.nl
Max Christern, journalist en voormalig chef economie van NRC Handelsblad interviewde Rinnooy Kan op de allervriendelijkste wijze. Aan het einde van de avond ging ‘Bordjes duiken’ vlot van de hand, zo te zien alle gesigneerd door de schrijver.
Meld u aan voor De Ster nieuwsbrief (U ontvangt een bevestigingsmail)
Trackbacks/Pingbacks