De politiek wordt steeds spannender – ook voor mij persoonlijk. Sinds een week of wat ben ik met een van mijn top-tien goede vrienden in een heftig gesprek over Thierry Baudet (* 28 januari 1983; Nederlands politicus en auteur [Wikipedia]).
Mijn vriend is geen lid van FvD maar wel fan van Baudet, en hij stoort zich systematisch aan wat volgens hem ten onrechte alsmaar gebeurt: Baudet wordt doodgezwegen, verkeerd of helemaal niet geciteerd, als vanzelfsprekend irrelevant voor serieuze politiek weggezet, enzovoorts. Wat Baudet precies zegt en wil, komt hoegenaamd nergens ter sprake in de serieuze media.
Ik begrijp wat mijn goede vriend bedoelt. Ik heb zelfs de indruk dat hij gelijk heeft, maar ik voel vooral mee met de serieuze media. Baudet interesseert mij gewoon niet.
Mijn voornaamste argument vond ik onlangs in een van de boeken van Baudet die mijn vriend mij toonde. Daar las ik (met accentuering van mij): ‘… We hoefden alleen maar te blijven hameren op de onbetaalbare en onzinnige klimaatplannen …’ (Het Coronabedrog, Amsterdam Books 2022, blz. 16.)
Het klimaatprobleem en de plannen die wetenschappers daarover maken zijn samen een serieuze zaak. Ik meen dat met zekerheid te durven zeggen omdat ik mijn hele beroepsleven heb doorgebracht in wetenschappelijke instellingen en daardoor het wetenschapsbedrijf dus echt van binnen goed ken. Wie die zaak in één begrip koppelt aan de kwalificatie ‘onzinnig’, weet letterlijk niet waar hij het over heeft.
Illustratie: Voltaire. Bron: Wikimedia Commons.
Kun jij, goede vriend, mij argumenten geven op grond waarvan ik mijn oordeel moet herzien?
Als eerste commentaar kom ik gelijk al met de constatering dat je niet goed leest. En dat doet praktisch iedereen als het om Baudet of het Forum voor Democratie gaat. En nou lees jij in een boek over het corona bedrog een bijzin over het klimaat en richt daar je kritiek op. Dan kom je bij mij aan dat Baudet de opwarming van het klimaat ontkent maar dat doet hij helemaal niet. Zijn punt is dat de klimaatplannen te duur zijn en niets helpen. Dit is net iets anders en ik denk dat Baudet daar gewoon gelijk in heeft. Als je meer wil weten over Baudet en het klimaat, verdiep je dan daarin. Of lees het boek Het Coronabedrog van Baudet en richt daar je kritiek op.
Het valt mij gewoon op dat als het om FvD gaat er heel makkelijk een mening gevormd wordt die helemaal niet over het standpunt van FvD gaat. Het schaamteloos framen begint gewoon irritant te worden en dat de publieke omroep er gewoon aan meedoet is slecht voor onze democratie.
Let wel: ik ben het vaak niet eens met het standpunt van FvD, maar het is wel een democratisch gekozen partij die het verdient om serieuze kritiek te krijgen. Zomaar wat vooroordelen die de plank ook nog eens vaak misslaan, zoals met FvD nu gebeurt is niet goed.
Ik sluit voorlopig af met één voorbeeld. Asha ten Broeke, columnist Volkskrant, noemde op de publieke omroep NPO 1 Baudet een fascist. Als dat mag, mag ik dan Asha ten Broeke een ongezonde dikke vetklep noemen?
Ja, ik denk het wel en sluit af met dit citaat wat ten onrechte aan Voltaire toegeschreven wordt. ‘Ik verafschuw wat u zegt, maar ik zal uw recht om het te zeggen met mijn leven verdedigen’.
Meld u aan voor De Ster nieuwsbrief (U ontvangt een bevestigingsmail)
Mag je een democratische gekozen partij verbieden? En wat als een democratisch gekozen meerderheid een andere democratisch gekozen minderheidspartij verbied? Wat als de democratisch gekozen regering met heel veel geld hun beleid via reclame/propaganda/staatsmedia ‘goed’ praat?
Het is zo onaardig om iemand op uiterlijk aan te vallen.
Zolang Thierry zich aan de wet houd is er toch niets aan de hand?
Zie telegraaf van vandaag:
https://www.rtlnieuws.nl/nieuws/nederland/artikel/5298811/nazi-nsb-thierry-baudet-joden-holocaust-coronamaatregelen-forum
Trouw had vandag, 4 april, een sterk argument vóór Thierry Baudet:
https://krant.trouw.nl/titles/trouw/8321/publications/1525/articles/1564120/21/1
Als Oekraïne de taalrechten van minderheden herstelt, brengt dat de vrede dichterbij, meent Gabor Landman.
GABOR LANDMAN, SECRETARIS STICHTING EUROPEAN LANGUAGE RIGHTS
De gruwelen van de oorlog in Joegoslavië bewezen de noodzaak voor uitbreiding van de EU en de Navo. Die zorgt voor pacificatie middels recht en voorspoed. Voormalige Sovjet-satellietstaten, die tot het Oostblok behoorden en zich wilden aansluiten bij de Unie en het bond- genootschap, moesten aan harde eisen voldoen, zoals bescherming van minderheden.
Die rechten zijn vastgelegd in het kaderverdrag ter bescherming van nationale minderheden (in 1996 in Straatsburg tot stand gekomen) en het Europees Handvest voor regionale talen. Roemenië, waar nog voor Joegoslavië de eerste doden van etnisch geweld vielen in Marosvásárhely (in het Roemeens Targu Mures), was een van de eerste landen die de verdragen ratificeerden.
Ook Oekraïne verbond zich aan deze verdragen, die neerkomen op een verbod op discriminatie. Als spreker van zo’n minderheidstaal heb je het recht om de taal waarin je bent opgegroeid en onderwijs hebt gehad, vrij te gebruiken. In je privéleven, de zorg, de handel, de cultuur en bij justitie. Onder invloed van het nationalisme wil Oekraïne toenadering tot Europa zoeken juist door zich af te zetten tegen zijn Russischtalige Sovjetverleden. Op 25 april 2019 nam het een taalwet aan die de status van de Oekraïense taal en identiteit moest propageren. Daarmee werd de zeer delicate balans tussen de rechten van de sprekers van de meerderheidstaal en die van minderheden, de vele Russischtaligen, maar ook de kleinere Poolse, Roemeense en Griekse gemeenschappen, ondergraven.
Het zet de Europese integratie op het spel. Landen die willen toetreden tot de EU mogen niet tornen aan de kernvoorwaarden voor vrede en stabiliteit. Juist hier wringt de schoen. Oekraïne heeft direct na het ratificeren van het associatieverdrag met de EU de taalwet aangenomen. Die schendt de geest en de letter van Europese taalrechten. Vergelijk de huidige situatie in Oekraïne met die van België waar plotsklaps elk publiek gebruik van het Frans en de Duitse minderheidstaal verboden zou worden.
De Oekraïense taalwet raakt aan basale mensenrechten zoals persvrijheid. Russischtalige kranten die niet ook in een Oekraïense versie verschijnen, zijn verboden. In de handel mag een klant alleen in het Oekraïens worden aangesproken. Ondanks protesten van Hongarije, Roemenië en Polen, kritiek van de Organisatie voor Veiligheid en Samenwerking in Europa (OVSE) en een interstatelijke klacht van Rusland bij het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens heeft Oekraïne elke inhoudelijke dialoog met zijn minderheden geweigerd. De getuigenissen van etnische Roemenen uit Oekraïne over het ontmantelen van hun taalrechten en onderwijs tijdens een zitting van de Raad van Europa eind vorig jaar waren schokkend.
Het paradoxale van het Oekraïense nationalisme is dat het een eenheidsstaat wil maken door een taal en een identiteit op te dringen aan de bevolking van een land dat historisch gezien heel divers en inclusief is. Door haar meertalige en multiculturele karakter heeft Oekraïne juist een zeer Europese identiteit. De taalwet is contraproductief: je krijgt geen nationale eenheid door mensen op hun ziel te trappen vanwege hun identiteit, maar door diversiteit te accepteren. Ook steun van bondgenoten komt onder druk door kleine taalminderheden als collateral damage te behandelen vanwege het conflict met Rusland.
De EU, die staat voor vrede en recht, zou serieus werk moeten maken van het naleven van taalrechten en basale mensenrechten. Niet vanuit een vaag soort idealisme, maar uit strategisch belang. Oekraïne kan door het herstellen van de taalrechten direct een angel uit het conflict met Rusland halen en zo een geloofwaardige bijdrage leveren aan een diplomatieke oplossing, en zijn verbondenheid met Europese waarden tonen.
Het paradoxale van het Oekraïense nationalisme is dat het een eenheidsstaat wil maken door een taal en een identiteit op te dringen aan de bevolking van een land dat historisch gezien heel divers en inclusief is.