Corona gooit roet in het eten. Het is zo dubbel. We gaan steeds meer over dit virus weten. Beetje bij beetje. Het is nog steeds een beetje zoeken. De bekende sessies van onze minister-president zijn intussen momenten geworden waarop elke burger aan de televisie gekluisterd zit. Om te luisteren naar wat hij te vertellen heeft. Vaak informatie over dat virus zelf. Hoe het gesteld is met de besmettingen. En meteen daarop vertelt hij hoe wij als land het virus samen te lijf gaan. Ik moet zeggen dat toen het virus rond maart 2020 zijn intrede deed dat wij burgers heel volgzaam waren.
En alle oproepen opvolgden. Het was nieuw en we hoopten dat, als we met zijn allen deden wat de minister-president ons opdroeg, we het virus de baas zouden worden. Wij als burger waren braaf. We deden wat van ons gevraagd werd. Maar je merkt wel dat als er even een groep niet alle instructies opvolgt, het direct zichtbaar word in de coronacijfers die weer oplopen. Dat het aantal besmettingen dan weer toeneemt. De minister-president en zijn team houden het nauwlettend in de gaten. Toch zie je dat het niet altijd even goed gaat. Wat heel lastig is, want nu worden de burgers wakker en denken: oké, ik wil meehelpen door de regels te volgen maar ik ga het nu ook voelen in mijn portemonnee. En dat is stuitend. Als hij aangeeft dat de horeca moet sluiten omdat vermoed wordt dat daar veel besmettingen uit voortkomen.
Omdat mensen daar makkelijk het virus aan elkaar doorgeven. De horeca ging braaf dicht. Maar waar wij geen rekening mee hebben gehouden is dat die groep in hun portemonnee gepakt wordt. Want het sluiten van alle horecagelegenheden betekent dat er geen inkomsten meer zijn. Personeel kan niet meer betaald worden, met andere woorden, ze kunnen niet leven als er geen mensen in hun toko komen. Met alle gevolgen van dien. Het wordt steeds nijpender voor die sector. Velen zijn al failliet gegaan. Moesten hun deuren sluiten omdat ze het allemaal financieel niet konden opbrengen. Ik werd ontzettend geraakt toen een meneer van een bruin café zijn verhaal deed en zei dat hij zich niet schaamt om te vertellen dat hij nu aangewezen is op de Voedselbank. Hij heeft zijn trots naast zich neer moeten leggen en in het belang van zijn gezin de weg naar de voedselbank genomen.
Hij wil aangeven dat je van het ondernemerschap zomaar in de armoe belanden kan. De overheid is wel financieel bijgesprongen maar dekt lang niet alle kosten. Dit is de horeca waar wij het over hebben. Maar er zijn zoveel branches die lijden onder dit virus. Wie had dat ooit kunnen vermoeden dat een virus de wereld zo in zijn greep kon houden? Nu met de feestdagen voor de boeg, zijn we met z’n allen benieuwd hoe wij die doorkomen.
December is toch een feestmaand. Waarbij je met de hele family aan de uitgebreid gedekte tafels zit. Echt een family moment. Dat wordt ons ontnomen. We weten dat het voor een goeie zaak is en dat het virus onder controle moet worden gebracht. Maar dan nog hoor je een stukje ontevredenheid bij de mensen. Steeds meer zie je weerstand ontstaan. Omdat steeds meer groepen het in hun portemonnee gaan voelen. Als we met z’n allen ons hoofd koel houden en doen wat er van ons gevraagd wordt, komen we al een heel end. Feesten kunnen we altijd nog. Eerst aan onze gezondheid denken. Zodat volgend jaar en al de andere jaren daarop we elkaar weer aan de gezellige kersttafel zien. Voor nu een hele goede tijd. Wees zuinig op jezelf.
Meld u aan voor De Ster nieuwsbrief (U ontvangt een bevestigingsmail)
recent commentaar