Het klopt dat als je ouder wordt, je meer aan vroeger gaat denken. Nu is het weer niet gezellig en ook de politiek niet. Voor mij een reden om oude foto’s te gaan bekijken en zeker deze foto uit 1947, van net na de oorlog, die een straatfotograaf gemaakt heeft van een groep kinderen uit de Ketenstraat. Die hadden net de oorlog meegemaakt en al die jaren met elkaar gespeeld. Ze zijn heel erg bang geweest en heben honger gehad. Ik sta rechts op de foto met mijn nicht Marga op mijn arm uit het gezin van mijn broer Kees en zijn vrouw Berta. Zij woonden aan de Vlietkade 30.
Mijn broer Leen zit met zijn vrienden (links, 2e rij van beneden, 2e van links. Ik weet al de namen van al deze kinderen nog, omdat wij 5 jaar met elkaar gespeeld hebben. Een slechte tijd, zo vlakbij de brandgrens waar ik nu op de scholen van mijn achterkleinkinderen over vertel. Daar moeten zij dan een werkstuk over maken. Ik heb hier al veel over geschreven in mijn columns en misschien ook deze foto eerder laten zien, maar vergeet niet wij hadden in onze buurt niet veel mensen met een fototoestel dus je moest het van een straatfotograaf hebben.
Tussen mijn boeken zat en heel dun boekje wat ik heb gekregen van Stichting Historisch Kralingen met dagboeken over de bevrijding van Rotterdam in mei 1945, toen via de Oudedijk de Canadezen binnenkwamen.
Een paar gezinnen hadden dit op papier gezet en er een boekje van gemaakt. Voor mij is dat belangrijk omdat ik ook op de Oudedijk stond. Als je nu het boekje leest komt alles weer boven over de dagen van 2 tot 5 mei toen veel verwarring bestond of de oorlog was afgelopen of nog niet. Er werd steeds naar de Oudedijk gekeken of de bevrijders er al aan kwamen. Het werd tijd want mensen herkenden elkaar niet meer omdat iedereen sterk was vermagerd. Op 8 mei kwamen ze eindelijk, een lange stoet Canadese militaire voertuigen op de Oudedijk.
Foto voedseldroppings: Wikipedia / Anefo.
Verder in het boekje stond geschreven, 1 mei: gisteren en vandaag kwamen Lancasters voedsel droppen op uitwerpplaatsen, 8 mei: de Canadezen waren in Park Rozenburg waar de soldaten in shelters sliepen. Een mooi boekje, fijn om te lezen over dit stukje van Kralingen
In Kralingen waar wij woonden was het tot het laatste moment spannend, omdat wij tot het laatste bezet waren. Een buurman vertelde: het wordt in Rotterdam uitgevochten. Gelukkig was dit niet waar.
En ik hoop nu dat wij trots op onszelf kunnen zijn.
Meld u aan voor De Ster nieuwsbrief (U ontvangt een bevestigingsmail)
recent commentaar