Deze foto is genomen in de Ketenstraat in Kralingen in het begin van de oorlog. Ik denk 1942. Ik sta op de middelste rij, met ponyhaar, naast mijn broer Piet.
In deze tijd was er heel weinig informatie, geen tv, geen radio en telefoon bij ons thuis. Tenminste wij wisten heel weinig van de landen om ons heen. Wij waren er ook nog nooit geweest.
Tot in 1940 er zo maar een land, vlakbij ons, bommen kwam gooien. Wij moesten vluchten en bij terugkomt was de Korte Ketenstraat verdwenen. Vanaf toen woonde wij aan de brandgrens.
Na de oorlog was het leven compleet anders. Dat begon in mijn verkeringstijd. Wij waren bevriend met Cees van Dongen en zijnĀ vriendin Ada. Hij werd een bekende motorcoureur en reed wedstrijden in veel landen. Wij gingen mee als het Rotterdams Racing Team en ontmoetten daar in het rennerskwartier veel nationaliteiten en leerden veel van elkaars landen, maar begrepen die ook beter. Een leuke tijd, zoals de TT van Assen, waar wij vanaf vrijdag tot en met zondag in het rennerskwartier stonden.
Veel landen heb ik daarna gezien waar wij met de tent op vakantie gingen en waar je aan de grens je paspoort moest laten zien en geld moest omwisselen. Toen was er nog geen pinpas. Maar wel met mensen die net zo waren als wij. Ze vonden kun kinderen, familie, gezondheid en veilig zijn ook belangrijk.
Heel anders dan voor en tijdens de oorlog, toen je zo maar je buurland kon bombarderen. Nu, in Europa zijn we een en helpen we elkaar. Geld omwisselen hoeft nietr meer, geen paspoortcontrole meer aan de grens en we genieten van elkaars landen.
De negatieve dingen die er zeker ook zijn, laat ik aan ander partijen over en ik kijk naar goede politici die weten waar zij het over hebben, met oog voor iedereen.
Wat wij moeten doen is allemaal Ā gaan stemmen op 23 mei voor een Europa zonder grenzen, een Europa dat sociaal is en dat vrijheid en veiligheidĀ garandeert.
Meld u aan voor De Ster nieuwsbrief (U ontvangt een bevestigingsmail)
recent commentaar