Dankbaarheid is niet voor eenieder vanzelfsprekend. Ik verbaas mij enorm, word er zelfs boos om als ik zie dat er niet eens een dankjewel vanaf kan. Ik was onlangs ergens met mijn zoon. En een man die op bezoek was had een stuk kaas meegenomen van de kaasboer. Dat was een beetje betere kaas . Maar ook meteen duurder. Die man wilde iemand blij maken. Ik zag dat toen hij dat stukje kaas aan de vrouw des huizes overhandigde. En geloof het of niet, ze pakte dat aan, keek ernaar en zei: ohh, wat leuk, kaas, wat een mooi groot stukje. Ik hoorde haar eromheen draaien. Ze deed van alles, zei een hoop ONZIN maar vertikte het grote woord te uiten. En dat was: dankjewel. Gelukkig was het de gever niet opgevallen dat ze niet eens bedankt had. Hij deed het met geheel zijn hart.
Dat was voldoende voor hem. Maar ik let op details en dus heb ik dat dankjewel NIET gehoord. Ik heb me lang afgevraagd waarom zij dat niet deed. Sowieso is ze een heel oppervlakkig type. Dus past dit gedrag helemaal bij haar. Maar het lastige is dat ze een hele lieve zoon heeft en ik hoop dat hij dit gedrag niet overneemt. Want je weet, kids nemen de goeie maar ook de minder goeie dingen van ouders over. Ik was daar met mijn jongste zoon die net als ik op kleine dingen let. En meteen toen we in de auto waren zei hij: mama, die bitch heeft gewoon niet bedankt hè? Ik schreeuwde het uit en zei: Ohh, je hebt het OOK gezien hè? Hij: Jahhh. En hij begreep er niks van. Want we zien haar wel online op social media en dan vertoont ze heel ander gedrag. Leuk en gezellig . Maar dat is niet echt persoonlijk. Nu maakt iemand jou en je gezin blij en je vertikt het om dankjewel te zeggen. Ik ben blij dat mijn zoon dat gedrag gezien heeft. Dus dat hij dit gedrag absoluut NIET moet vertonen. Hou het in de gaten dat je dit meegeeft. Jong geleerd, oud gedaan.
Meld u aan voor De Ster nieuwsbrief (U ontvangt een bevestigingsmail)
recent commentaar