De Big: einde van een tijdperk

Ruiters, grooms, bezoekers, etc zullen het komende CHIO hun traditionele pannenkoek bij De Big moeten missen. Het pannenkoekenhuis komt per 1 maart aanstaande in andere handen. “Het leuke heksenhuisje in het bos” zoals de Duitse dressuurkoningin Isabell Werth De Big noemt. Zowel zij als haar zoon zijn groot fan van de gezellige horecagelegenheid aan de rand van het CHIO terrein. En met haar vele, vele anderen. Iedereen had het over De Big als we hen over het CHIO spraken. We belden met Nicole, de uitbaatster, HET gezicht van De Big. Wij gaan De Big missen, maar zij ons ook!

Nicole Coolen (62) is geboren in Roosendaal en haar opa komt uit Tilburg. Opa heeft gereden met Anton Ebben, samen reden ze grote wedstrijden. Inmiddels woont Nicole in de Rotterdamse Alexanderpolder. Haar ouders kochten 48 jaar geleden De Big en toen ze zestien jaar was, moest ze er van haar ouders komen werken. Nicole had inmiddels zelf een paard en daar mocht best wat voor gedaan worden vonden ze thuis. In 1998 zou ze de zaak volledig overnemen, maar door een ernstig motorongeluk twee weken voor het CHIO is ze er tien jaar uit geweest. Zes jaar zat ze in een rolstoel en daarna liep ze met een kruk. Maar ze was er weer. In HAAR BIG. Door het ongeluk van Nicole is haar zoon Kevin in de zaak gerold en die heeft het besluit genomen De BIG te verkopen. Nicole: “Kevin wil meer tijd hebben voor zijn gezin en is toe aan iets anders. Ik baal daar heel erg van. Ik werkte er met heel mijn hart.”

Band met ruiters en medewerkers

“Toegegeven, ik vond het CHIO ook wel eens lastig. Ik noem geen namen, maar dat heeft vooral te maken gehad met degene die de productie deed. Verder heb ik al die jaren alles geweldig gevonden, ik keek er ieder jaar weer naar uit. Ik heb met zoveel ruiters, medewerkers en bezoekers een band opgebouwd. De paarden stonden nog niet op stal of de ruiters kwamen al gedag zeggen. En als een ruiter een jaar niet kwam, kreeg ik van een collega de groeten. Sommigen kwamen zelfs meerdere keren per dag iets eten of drinken. Deze ruiters waren zo thuis in onze zaak dat ik hun consumpties opschreef en slechts één keer per dag afrekende, dat maakte het nog gezelliger.”

Jubileum

We horen de warmte voor “haar” ruiters in haar stem. We vragen Nicole wat voor haar typisch CHIO is. Nicole, grappend: “De paarden. Maar zonder dollen, het publiek is zo veranderd. Vroeger kwam er echt paardenpubliek en nu is er veel meer publiek dat komt om te zien en gezien te worden. Ook oude onderdelen van het concours mis ik. Daarom baal ik er ook zo van dat juist dit jaar, met het 75 jarig jubileum en alle oude aspecten die daarvoor terug komen, onze zaak stopt.”

Ludger Beerbaum, Piet Raijmakers, Jos Lansink

Wanneer we Nicole vragen of ze ook favoriete ruiters heeft, valt ze ons al in de rede voordat we onze vraag afgemaakt hebben. Nicole: “Ludger Beerbaum! Maar ook Piet Raijmakers sr. en jr., Jos Lansink en eigenlijk het hele Nederlandse springteam. Ze kennen me echt en zoenden en omhelsden me als ze kwamen en kwamen gedag zeggen als ze weer vertrokken. Bij de dressuurruiters vond ik Edward Gal en Anky van Grunsven altijd heel aardig. Ook heb ik altijd veel contact gehad met de grooms. Zij vonden onze pannenkoeken ook zo lekker, maar hadden vaak weinig tijd. Speciaal voor hen pakte ik ze dan in zodat ze de pannenkoeken mee naar stal konden nemen.”

Lees ook: desteronline.nl/een-kleine-halve-eeuw-pannenkoeken-in-de-big-wie-in-kralingen-is-er-niet-groot-mee-geworden

Interviews voor De Big

“Ik had altijd meer contact met de springruiters dan met de dressuurruiters, maar dat komt misschien omdat ik toen ik nog reed zelf ook sprong. Vanaf mijn vierde jaar heb ik gereden en ik heb altijd een eigen paard gehad en wedstrijden gereden. Tot ik zwanger werd heb ik dat volgehouden. De springruiters voelden zich zo thuis bij ons, dat als ze een interview moesten geven, ze dat bij ons wilden doen. Een Duitse ruiter zei in zo’n interview een keer grappend dat hij naar Rotterdam kwam voor De Big en daarna pas voor de paarden.”

Kinderen bij De Big

“Toen ik vier jaar was, begon ik dus met paardrijden en al jong kwam ik als publiek op het CHIO. Later moest ik werken, maar ik was er wel altijd. De ruiters kenden mijn zoon Kevin dan ook al toen hij een klein jongetje was en hielden hem voor mij in de gaten als hij tussen De Big en de tribunes heen en weer liep. Andersom paste ik ook op de kinderen van de ruiters. Zo kwam Piet Raijmakers jr. als jong manneke al mee met zijn vader en dan bleef hij bij ons als zijn vader moest springen. Hier is ook echt een soort vriendschap uit voort gekomen, buiten het CHIO zagen ze elkaar ook op festivals.”

Mooiste herinneringen

“Ik heb hele mooie herinneringen aan het CHIO. Een hele mooie is dat ik op een springpaard van een Mexicaan mocht rijden. Hij kwam bij ons eten, we kwamen aan de praat en hij zei neem morgen je rijkleding mee. Ook heb ik meegedaan aan de rubriek “Bestgaande rijpaard” die er toen nog was, dat vond ik ook geweldig. De met stip één na mooiste herinnering stamt uit 1992. TeamNL springen won op de Olympische Spelen in Barcelona goud en het CHIO daarna hadden wij allemaal spandoeken bij De Big hadden opgehangen om ze te feliciteren. Maar wij kregen ook een verassing van hen. Piet Raijmakers sr. had zijn gouden medaille meegenomen en deze kreeg mijn zoon Kevin om zijn nek gehangen om op de foto te gaan. Echter het allermooiste moment kwam steeds weer terug: de aankomst en het weerzien van de ruiters. Niet alleen de ruiters trouwens, ook wil ik graag de dierenartsen en de heren die de bodem verzorgen noemen. Met hen had ik ook een hele goede band. Mijn zoon Kevin ging als jong mannetje al met de dierenartsen mee, geweldig vond hij dat.”

Bedankt en een dikke zoen

“Dat de waardering wederzijds was bleek wel. Van alles heb ik al die jaren gehad van de ruiters. Bloemen, handtekeningen, stalplaten, hele mooie herinneringen. Daarom wil ik iedereen die in al die jaren bij ons geweest is dan ook heel hartelijk bedanken voor alle klandizie. Ik vind het verschrikkelijk dat we stoppen, ik ben er heel verdrietig van en het doet pijn in mijn hart. Ik ga jullie heel erg missen, maar ik kom jullie opzoeken als publiek. Een hele dikke zoen van mij voor jullie allemaal!”

Wij en al onze gasten gaan jullie ook heel erg missen Nicole! Bedankt voor 48 jaren goede zorgen en gezelligheid. De tweede piste zal vanaf nu anders zijn zonder De Big aan haar zijde.

Bron: CHIO

Meld u aan voor De Ster nieuwsbrief (U ontvangt een bevestigingsmail)