Ik hoor steeds vaker jonge mensen klagen dat ze geen partner kunnen vinden of tegenkomen. Je weet wat ik bedoel. Dat is een groot probleem. Het is nu nog niet zichtbaar omdat het een taboe is om te zeggen dat je reeds 35 bent en nog nooit een serieuze relatie hebt gehad. De druk is hoog voor die groep omdat er zoveel meer bij komt kijken dan alleen maar je eigen teleurstelling. Omdat velen denken dat ze niet kunnen voldoen aan het verwachtingspatroon van hun ouders en de samenleving. De ouders die niks zeggen maar waarvan je weet dat ze denken: wanneer komt hij of zij nou met een vriend of vriendin naar huis? Het is eigenlijk niet gauw goed. Je hele leven word je op de hielen gezeten. Je kent dat wel. Je zwemdiploma halen, je best doen op de basisschool, slagen voor de havo of hoger, verder studeren, diploma halen, je rijbewijs halen, uit huis gaan, op jezelf wonen, en als je dat allemaal al hebt gedaan, komt de volgende vraag: En? heb je al een vriend/vriendin? Stel, je hebt inderdaad uiteindelijk een vriend/vriendin. Dan komt meteen de volgende vraag: En? Zijn jullie al bezig met kinderen krijgen? Gaan jullie nog een huis kopen? De druk is dus altijd weer aanwezig. Het houdt nooit op. Daarom moet je heel stevig in je schoenen staan om dit soort vragen niet te serieus te nemen. Het ene oor in, het andere oor uit. Je moet het wel kunnen. Nu even terug naar de fase ‘En? Heb je al een vriend/vriendin?’
Het is anno 2018 verdomd moeilijk om een serieuze partner tegen te komen. Voor de mannen is het wat makkelijker, voor de vrouw is het een compleet drama. Want dan zit je in je vruchtbaarste periode om kids te krijgen. (en die echt goeie periode is maar een paar jaar) En helaas heb je daar een man voor nodig. Ik snap die paniek bij de dames van die leeftijdscategorie. Ik hoor nu steeds vaker dat de dames hun eicellen laten invriezen in het ziekenhuis. Mochten ze pas later iemand tegen het lijf lopen waar ze zwanger van willen worden, dan hebben ze nog hun eicellen waar ze op terug kunnen vallen. Hoe ver de wetenschap al is hè? Het leven valt niet mee soms maar voor bijna alles is er een oplossing. Uiteindelijk hoop ik dat de ouders van NU hun kids de goeie WAARDEN en NORMEN meegeven voor het leven. Wat daarbij helpt: door ZELF een goed voorbeeld te zijn voor hun kind. Want wat je als kind thuis ziet, neem je voor het grootste deel over in je gedrag. Dus, laat zien hoe wij met elkaar om moeten gaan, LIEFDEVOL en met RESPECT en door rekening te houden met elkaar. Als je dat kunt doorgeven, komen we al een heel end. Zo kunnen onze kids later goede relaties neerzetten. Onderschat je eigen bijdrage niet!
Meld u aan voor De Ster nieuwsbrief (U ontvangt een bevestigingsmail)
recent commentaar