Hubertus Kind, Bep voor zijn vrienden, God hebbe zijn ziel, was geen doorsnee burger. De bekende fietsenmaker van de Nieuwe Binnenweg was een man van kleurrijke verhalen en wist mensen nogal eens op het verkeerde been te zetten. Naar zijn mening het goede natuurlijk. Na zijn scheiding leefde hij een tiental jaren op een salonboot en zwierf hij over Neerlands wateren en toen zijn boot de geest gaf strandde hij in de bocht van de Rotte, tegenover Aldi.

Sindsdien woonde hij in Kralingen en heb ik de nodige avonturen met hem gedeeld. Op onze oude dag hebben we nog een bejaardenkraak gepleegd om een dode hoek aan de Vlietlaan wat leven in te blazen en een vrijstaatje op helpen richten in een stuk kadastraal niemandsland onder Coevorden. Als landsbestuur zetelden we in een ger, een ronde vilten mongolentent, en Bep wist de autoriteiten een week op het goede been te zetten voordat de Wet van Murphy zich liet gelden. Verder kende bijna iedereen ooit zijn hondje Filia, inmiddels ter ziele en vervangen door Cockie, omdat dit vrijheidlievende zwervertje uit de Pryreneeën nogal eens ontsnapte en door de buurt teruggebracht moest worden.

Vrijdagmorgen overleed Bep aan een hartstilstand. Samen met dokter Van der Stel was ik daarbij aanwezig en ik heb zijn zoon verwittigd. Deze regelde een besloten plechtigheid voor de familie in Hofwijk.

Naast Ster-columnist Robin Adèr, wiens portret van de hand van Nico Benschop in Bep’s huis een prominente plaats innam, en dat hij van Robin in bruikleen had, was ik een van zijn weinige overgebleven vrienden. En ook een van de weinigen die zijn ziekte en daarbij horend verval van nabij intensief meemaakte. Als vriend doe ik een beroep op de lezers om zijn laatste wil kenbaar te maken. Deze was duidelijk en herhaaldelijk onder getuigen geuit: hij wilde een klassieke stoeptegel met gleuf, een waarin je je fiets kon parkeren, als grafmonument. De tegel lag jarenlang voor zijn deur op dit moment te wachten.

Aangezien zijn zoon in overleg met de uitvaartonderneming Goetzee besloot Bep te laten cremeren en een grafsteen dus ‘nicht im Frage’ is doe ik een beroep op de lezers van de Ster om deze steen een passende plek te bezorgen. Ik stel voor deze steen namens Bep cadeau te doen aan de gemeenschap door hem met passende inscriptie in het voetpad bij zijn favoriete plek in Kralingen te plaatsen.

2 mei a.s. zou Bep 78 zijn geworden en dat lijkt me een passende gelegenheid dit bescheiden monumentje feestelijk te onthullen met een picknick en het glas te heffen te zijner ere. De Rotterdamse schrijfster en dichteres Riet Vossestein wil die dag een boek presenteren met enkele verhalen die ze uit Bep’s mond opgetekend heeft. Wie me kan helpen met het regelen van de nodige vergunningen en de praktische details, kan zich bij me melden via 0687-099514. (ingezonden mededeling Theo Lalleman, deelgenoot in een stukje levensreis)

hubertus-kind-02