Als ik schrijf dat de wereld is veranderd, zal niemand geschokt opkijken. Als ik u zeg dat de wereld humoristischer is geworden wel. Toch is het zo. Als vroeger een situatie werd besproken, dan duurde het even voor er grappen over werden gemaakt. Nu niet meer. De EK-mop: ‘Ik begrijp er niets van, toen we oefenden tegen etalagepoppen, stonden we na 1,5 uur spelen maar 1-0 achter’, werd direct na de wedstrijd getwitterd. Maar om de een of andere reden lijkt het dat er minder mensen om lachen. Zou het gewenning zijn of gewoon gebrek aan gevoel voor humor? Nog een voorbeeld. In Rotterdam zijn er meer dan 60 bestuurders van zorgbedrijven die meer verdienen dan een minister. Ook een goeie grap: ‘overdag zorg, maar thuis zorgeloos’. Leuk toch? Weer lacht er niemand. En dat begrijp ik nu niet. Het is toch belachelijk?

Op alles wordt gekort, maar hier kan niets aan gedaan worden. En als er wat aan gedaan wordt, wat doet men dan? Men kort de subsidie van de zorginstelling, waar de goedbetaalde bestuurder werkt. Goed nieuws voor de bestuurder. Hierdoor wordt de resterende subsidie zijn loonruimte voor de komende jaren. Gelukkig heeft hij er geen last van. Minder geld voor de zorg, het zal hem een zorg zijn. Hij maakt er zelf immers geen gebruik van. Om je slap te lachen. Een mooi voorbeeldje van ‘ik stond erbij en ik keek ernaar’. Weer iets anders leuks. Schapen op de Hofbogen van Rotterdam. Ik kan me voorstellen dat die dieren daar om staan te springen. Leuk, van het vrije veld naar de stad. Weer eens iets anders dan die dierenactivisten die vinden dat koeien minder op stal, maar meer in de wei moeten staan. Je moet er maar op komen. Dat is pas echt ‘urban farming’! Komen we vanzelf bij het hoofdonderwerp: Tropicana uitgebaat door het padde(n)stoelenbedrijf Rotterzwam. Een nieuw bedrijfsverzamelgebouw, een niettropisch duurzaamheidsparadijs. Goed initiatief, jazeker. Maar veel te klein. Om iets te maken van dat pand moet er meer geld in. Er is minstens 100 miljoen nodig, vrees ik. Iets voor de zorgmanagers? Dan zal het lachen hun wel vergaan.

Eduard Schuringa

Meld u aan voor De Ster nieuwsbrief (U ontvangt een bevestigingsmail)
[wysija_form id=”1″]