… is een NPC en bestaat dus niet.
Wij maken vreemde tijden mee. Om mijn stukje een beetje normaal te laten beginnen, kopieer ik een start-stuk uit Wikipedia.
“Een non-playable character (NPC), is een personage in een spel dat niet wordt bestuurd door een speler. De precieze definitie verschilt afhankelijk van het soort spel. Bij computerspellen betekent dit meestal dat het personage bestuurd wordt door een computer via kunstmatige intelligentie. In traditionele bordspellen is de term van toepassing op de personages die bestuurd worden door de gamemaster.
In een rollenspel zoals Dungeons and Dragons [= Kerkers en Draken; wordt algemeen erkend als het begin van moderne role-playing games] is een NPC een personage bestuurd door de gamemaster. NPC’s zijn de bewoners van de fictieve wereld van het spel, en ze kunnen elke rol innemen die niet bezet is door een speler. NPC’s kunnen vrienden, omstanders of vijanden zijn van de spelers. NPC’s kunnen ook variëren in detail. Sommige kunnen enkel maar een kleine beschrijving zijn [“je ziet een vrouw in de hoek van de kamer staan”], maar anderen kunnen een compleet pakket aan statistieken bevatten en hun eigen achtergrondverhaal.
Er is een debat over hoeveel werk een gamemaster moet steken in de statistieken van een belangrijke NPC; sommige spelers geven hun voorkeur aan compleet gedefinieerde NPC’s met statistieken, vaardigheden en uitrusting, terwijl andere alleen maar definiëren wat onmiddellijk nodig is en ze de rest invullen wanneer het spel vordert. Er is ook een discussie over hoe belangrijk volledig uitgewerkte NPC’ s zijn in om het even welk RPG [= Role Playing Game]; er is een algemene consensus over dat hoe realistischer een NPC voelt, hoe meer plezier de spelers, in de huid van hun eigen personage, hebben als ze interactie hebben met de NPC.
In sommige spellen en in sommige omstandigheden kan een speler zonder bespeelbaar personage [player character, afgekort ‘PC’] tijdelijk de controle over een NPC nemen. De reden hiervoor varieert, maar vaak is dit omdat de speler geen PC heeft binnen de groep en voor één sessie een NPC bespeelt, of de speler zijn PC kan voor enige tijd niets doen [bijvoorbeeld omdat hij gekwetst is of zich op een andere locatie bevindt]. Nochtans zijn deze personages ontworpen en normaal gezien bestuurd door de gamemaster, wanneer spelers de opportuniteit krijgen om tijdelijk de controle over een NPC te krijgen geeft dit hun een ander perspectief over de plot van het spel.”
Illustratie: standbeeld van een draak die een van de prachtige bruggen in de binnenstad van Ljubljana, Slovenië bewaakt. Juni 2008 – fotograaf: Ville Miettinen / Wikimedia Commons
Tot zover uit Wikipedia. Dit was en is relatief onschuldig. Real life, het echte leven, is een ander verhaal. Daar komen NPC’s “in het echt” voor. Noteer de aanhalingstekens. Die duiden aan dat ze in het echt er juist niet zijn. Klassiek actueel voorbeeld is de PVV van Wilders. De belangrijkste politieke partij van Nederland met maar één lid: Wilders zelf. Verder zijn alleen een paar miljoen NPC’s. – zogenaamde leden, zgn. levende mensen die op hem stemmen. Het is in werkelijkheid NEP, Nieuwe Economische Politiek, poppetjes aan touwtjes die Wilders zelf allemaal letterlijk en figuurlijk in handen heeft.
Helemaal nieuw is het niet. De politieke filosofie van het fascisme [niet te verwarren met de criminele organisatie ‘nazisme’] had als leidmotief ‘Einer befiehlt. Die Anderen gehorchen‘: Eén man beveelt. De anderen gehoorzamen.
Is dit allemaal niet heerlijk rustgevend? Wilders zorgt goed voor ons allemaal!
Meld u aan voor De Ster nieuwsbrief (U ontvangt een bevestigingsmail)
recent commentaar