Vorige week schreef ik hier over de bezorgdheid van veel mensen over 5G. Dat stukje omvatte de eerste twee afleveringen van een verhaal in drie afleveringen. Hier komt de derde. Dezer dagen had ik een gesprek met een bevriende freelance journalist. Hij vertelde me een verhaal dat op een wonderlijke manier enerzijds absoluut ongeloofwaardig is, en dat ik anderzijds absoluut voor waar houd. Ik vat het in mijn eigen woorden samen.
Mijn vriend had door een stom toeval een document in handen gekregen met de intrigerende titel ‘Medische aspecten van geluidshinder in de regio Groot Amsterdam – eerste voorlopige versie van een tussentijdse evaluatie, 31 mei 2020’. Schuin over de hele breedte van de titelpagina en alle volgende bladzijden stond in grote rode letters ‘GEHEIM’. De conclusie had mijn vriend gekopieerd bij zich; die neem ik hier letterlijk over. ‘Analyse van de aantallen meldingen van klachten en verschijnselen in de weken sinds het vliegverkeer op Schiphol tot stilstand is gekomen en vergelijking met de getallen tijdens normaal vliegverkeer, brengen met zekerheid aan het licht dat in normale tijden minstens enkele tientallen bewoners van de regio overlijden ten gevolg van het nachtelijk lawaai.’ Mijn vriend had een flashbulb-moment: een super-acute ingeving: ‘Dat wordt mijn scoop!’ Het pakte anders uit. Hij zocht contact met media, werd overal met interesse ontvangen en vernam daarna niets meer. Als hij eens opnieuw informeerde, werd hij van het kasje naar de muur gestuurd enzovoort – niks.
Tekst loopt door onder de afbeelding
Iets anders gebeurde wel. (1) Mijn vriend ontmoette, raakte bevriend en meer dan dat met een bevallige medewerkster van een van de media, (2) via die dame kreeg hij goed persoonlijk contact met de CEO (Chief Executive Officer) van het medium waar zij werkte en die CEO (3) overtuigde mijn vriend dat, plat samengevat, het belang van Nederland en de hele westelijke wereld domweg niet toestond dat deze gegevens bekend zouden worden; en (4) mijn vriend kreeg de financiering rond van een project waar hij al enige tijd mee aan het leuren was.
Dat vertelde hij me allemaal, en daarna vroeg hij mij wat ik ervan vond. Ik had een heel duidelijk antwoord. Voordat ik dàt samenvat voor u, lezer van De Ster, moet ik u melden dat dit hele verhaal vanaf ‘Dezer dagen …’ tot en met ‘aan het leuren was’, verzinsel is – fictie, fake, leugen, bedrog – you name it. Daarentegen is wat nu hierna nog volgt gewone waarheid.
In 2015 las ik de thriller (fictie!) Montecristo van de Zwitserse auteur Martin Suter. Die gaat over een politieke affaire in Zwitserland waarvan de algemene strekking in grote lijnen dezelfde is als mijn fake-verhaal. Maar op de laatste bladzijde bedankt Suter vijf heren (Peter Siegenthaler, Urs Rohner, Moritz Leuenberger, Bertrand Dryer, Marcel Höhn – alle vijf VIPs – Very Important Persons en, tenzij de lezer zwaar belazerd wordt, authentieke belangrijke functionarissen in het Zwitserse Federale Eedgenootschap) voor hun medewerking in de beoordeling van de ‘Plausibilität‘ (= aannemelijkheid) van het verhaal.
Misschien komt er volgende week een volgende aflevering van mijn verhaal – misschien niet.
Meld u aan voor De Ster nieuwsbrief (U ontvangt een bevestigingsmail)
Trackbacks/Pingbacks