Heel Holland vaccineert: desteronline.nl/heel-holland-vaccineert; het houdt niet op. Nu mag zelfs ik meedoen!

Onlangs kreeg ik van het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu een uitnodiging voor de coronavaccinatie. Men weet in dat Instituut dat ik vanwege mijn leeftijd in aanmerking kom voor vaccinatie, dus enzovoort.

Wat men in dat Instituut niet weet, is dat en waarom die uitnodiging mij ietwat in verlegenheid bracht. Op een van de papieren met allerlei nadere informatie die de uitnodiging begeleidden, staat dat de ‘GGD graag wil weten of ik het goed vind dat de GGD mijn vaccinatiegegevens doorgeeft aan mijn huisarts’. Ik ben diep onder de indruk van de juridisch-administratieve zorgvuldigheid waarmee het Instituut te werk gaat maar hier doet zich een probleem voor. Ik heb namelijk eigenlijk geen huisarts.

Daar zit een verhaal achter dat ik hier met u wil delen.

Ooit, heel lang geleden, studeerde ik zelf geneeskunde. Toen raakte ik bevriend met Jan, antroposoof en woonachtig in Rotterdam, net als ik, en wij bleven vrienden. Hij werd huisarts en zo werd hij vanzelf ‘mijn’ huisarts, en bleef dat tot hij, intussen ruim tien jaar geleden overleed.

De aanhalingstekens in de vorige zin suggereren dat hier iets bijzonders aan de hand was, en dat is ook zo. Onderdeel van de antroposofische wijsheid die wij met elkaar deelden, is het zogeheten ‘drieledige mensbeeld’. De gangbare reguliere medische wetenschap kent de mens als een optelsom van twee componenten: (1) lichaam en (2) geest oftewel (1) het ruimtelijk-fysieke concrete ‘object’ dat de dokter kan bekijken en betasten, en (2) het niet-ruimtelijke ‘subject’ dat je alleen in jezelf kan gewaarworden. Wij antroposofen onderkennen een drieledig systeem. Wij benoemen dat als de eenheid van (1) hardware, (2) software en (3) wetware. Die vormen samen een Biesbosch-achtige levende habitat (= een omgeving waarin leven gedijen kan) voor de persoon die ik ben, die “ik ben” kan zeggen, en die dag en nacht langs deze drie ‘wegen’ communiceert met andere personen.

De rest is gauw verteld. Als ik ooit ergens in mijn wetware het gevoel kreeg dat iets niet goed werkte, ging ik naar Jan (of, als het erg leek, vroeg ik hem bij mij te komen), en samen keken en luisterden we dan naar wat zich in mij tussen mijn hard- en software voordeed en afspeelde. Praktisch altijd ‘was het niks’ oftewel iets dat vanzelf over zou gaan en ook inderdaad overging. Vandaar dat de enige ‘behandeling’ bestond uit de drie woorden in de tweede helft van de kop boven dit stukje.

Maar ja, das war allemaal einmal … Het is een bijzondere mix van geneeskunde in de stijl van de goede oude tijd en tijdloze vriendschap. Het probleem ermee in déze tijd is natuurlijk dat hier geen verdienmodel van te maken is.

Hoe los ik dat probleem op?

Ik kan maar één uitweg bedenken: ‘voortzetting van “voorzichtig niets doen” met andere middelen’. In De Ster schrijven, is zo’n ander middel. Zodoende.

PS (1) uitgeverijdegraaff.nl/blog/griep-prikken-slikken-of-heel-voorzichtig-niets-doen

PS (2) Dagblad Trouw verwoordt vandaag, 23 februari, in zijn openingsartikel naadloos de strekking van wat ik bedoel: ‘Over de zorg denkt ook de rechtse kiezer links. … Kiezers … willen definitief af van de marktwerking, van links tot rechts…. Vooral bij de liberale of rechtse partijen halen kiezers hun partij “links” in, als het gaat om zorg. Zo vindt 71 procent van de VVD- en D66-kiezers dat de overheid de regie weer moet overnemen van de verzekeraars. Beide partijen zijn in hun verkiezingsprogramma al kritischer op de marktwerking geworden. Maar de kiezers zijn nog veel uitgesprokener, met hun massale “nee” tegen marktwerking. Veel kritiek leeft er ook op de commercie in de zorg. De zorg is een verdienmodel geworden, vindt 86 procent van de kiezers. Bij de SP-achterban vindt 96 procent dit. Verrassender is misschien hoe sterk dit leeft onder bijvoorbeeld de VVD-achterban: 74 procent onderschrijft de stelling. Het huidige kabinet deelt die zorg. Het noemt zelf de zorg ook “te veel een verdienmodel”.

trouw.nl/zorg/we-zijn-bijna-allemaal-links-als-het-om-de-zorg-gaat-tenminste

Hugo Verbrugh


Meld u aan voor De Ster nieuwsbrief (U ontvangt een bevestigingsmail)

Lees hier de privacyverklaring Hiermee geeft u toestemming om wekelijks een nieuwsbrief te ontvangen.