Ooit is dit verhaal verzonnen. Het ging de wereld over als een sprookje. Bestaat niet. Dus geen paniek. De strekking van het verhaal over de boze stiefmoeder was dat een moeder eigen kinderen had maar dat er nog een kind in het gezin kwam wonen dat niet haar eigen kind was. En dat stiefkind is door die moeder heel slecht behandeld . Ze liet dat stiefkind alle smerig klusjes doen en gaf haar weinig liefde. Niet de liefde die een kind verdient.

Ik zal je vertellen dat dit een sprookje is maar dat je niet moet schrikken dat dit verhaal zich nu nog in vele gezinnen afspeelt. Zeker nu. Omdat het een trend is, bijna een modegril, dat de ouders van 1 op de 5 gezinnen aan het scheiden zijn. Daardoor komen er veel alleenstaande ouders met kinderen. Die ouders gaan op zoek naar nieuw geluk. Nieuwe relaties, in de hoop weer gelukkig te worden. Ik begrijp die ouders volkomen, om weer hun geluk te beproeven. Maar het is niet zo eenvoudig een nieuwe partner te vinden. Het is makkelijker gezegd dan gedaan. Met andere woorden, als je het uitspreekt is het zo gepiept maar de uitvoering / hoe ga ik die relatie vorm geven, dat is een hele klus. Die mensen onderschatten dit stukje. Waar ik naartoe wil met mijn verhaal is, dat het voor ouders die op zoek gaan naar nieuw geluk, dat ze eerst voor zichzelf moeten weten: wat zoek ik in een nieuwe relatie? En wat wil ik niet en wat wil ik wel? En de hoofdregel voor alle ouders met kinderen, hun regel numero uno, moet zijn: de nieuwe relatie die ik ooit zal ontmoeten moet goed zijn voor mijn kinderen . Moet ook van mijn kinderen houden. En ik begrijp dat je nu denkt waar komt dat nou weer vandaan? Ik stuur je terug naar het boze stiefmoeder verhaal. Die vrouw deed zo lelijk tegen dat stiefkind. En dat kan ze doen omdat ze geen bloedband heeft met dat kind. Ze is een vreemde voor dat kind. Zo zal de nieuwe relatie die je zult krijgen ook geen bloedband hebben met je kind(eren). Maar dat je daarom dat stiefmoeder verhaal voor moet zijn en meteen je kind beschermt. En tegen de nieuwe relatie zegt: luister mijn kinderen staan op de 1ste plaats. Ze hebben door de scheiding al een achterstand dat ze geen papa en mama meer in één huis hebben, zoals het hoort. Daarom wil ik ze gelukkig laten opgroeien. We weten dat je niet 100 procent van mijn kinderen zal houden zoals jij van je eigen kinderen houdt maar ik wil dat jij wel je uiterste best doet om mijn kinderen ook gelukkig te maken.

Want wat wij vergeten is, dat kinderen klein zijn maar niet klein blijven. Als je ze slecht behandelt als ze klein zijn, vergeven ze je dat nooit meer. En ze kunnen het je als ouder aanrekenen dat je ze niet beschermd hebt tegen de boze nieuwe relatie. Die nieuwe relatie moet weten dat als die man of vrouw kinderen heeft dat ze die erbij krijgen. Dat hele pakket. Het is niet los te krijgen. Dus als je weet dat je geen zin hebt in stiefkinderen dan moet je die   kandidaat voorbij laten gaan. Hoe leuk de persoon ook is. Want anders gaat het je opbreken ergens in de relatie als de ander zich niet openstelt voor de nieuwe kinderen. Want vergeet niet dat kinderen een open boek zijn. Je kan ze makkelijk begrijpen. Ze hebben een zuiver geweten. Dat is waarom het spreekwoord luidt: kinderen zeggen de waarheid. Met andere woorden, wat ze zeggen klopt meestal.  Dus als je kind aangeeft je nieuwe relatie niet te mogen, dan is dat  een moment waarbij je moet denken, wil ik dit wel ? En ik zeg: Blijf luisteren naar elkaar. Dan kom je een heel end.

Lita Gunther

Meld u aan voor De Ster nieuwsbrief (U ontvangt een bevestigingsmail)

Dit veld is vereist.
Lees hier de privacyverklaring Hiermee geeft u toestemming om wekelijks een nieuwsbrief te ontvangen.