Ze hadden een leuke actie en zodoende zijn wij twee maanden geabonneerd op de Telegraaf. Ik zal blij zijn als die twee maanden om zijn. Weg met die Telegraaf. Iedere morgen valt er nu een dik pak papier op mijn deurmat, tjokvol met moord, ebola, oorlog, milieurampen en doodslag. Het lijkt wel of de wereld in brand staat, of er geen leuke mensen meer bestaan, alleen maar terroristen, pedofielen en zakkenvullers. Nu, mijn wereld bestaat uit (bijna) allemaal leuke mensen, met leuke onhebbelijkheden en een groot hart. Aan die wereld houd ik mij vast. Daar word ik blij en gelukkig van.
En nu is mijn geluk weer gegroeid, want deze week werd ons zesde kleinkind geboren. Een dot van een baby met een mooi gaaf gezichtje en een flinke dorst (die heeft zij van haar opa). Ze woog bij de geboorte 3270 gram en ze is 48 cm lang. Ze draagt de mooie namen: Liv Sophia Beket. De hele familie is trots en komt regelmatig over de vloer bij mijn zoon om hand en spandiensten te verrichten. Dat de ouders blij zijn, is te zien op het geboortekaartje. Ik verwacht dan ook niet anders dan dat Liv zal opgroeien in een bedding van liefde. Kijk, dat lees je niet in de Telegraaf. Gelukkig wel in De Ster.
recent commentaar