Ik had woensdag een afspraak. Ik ben in huis als ik mij aankleed. Geen vermoeden wat voor weer het buiten is. Ik kom uit Suriname, woon al langer dan 25 jaar in Nederland maar ik betrap mij er steeds weer op dat ik niet naar de weervoorspellingen luister maar gewoon rekening houd met hoe de dag van gisteren was. Ik zie je al denken: dom! Dat is het ook, want ik heb het zó vaak verkeerd ingeschat. Het overkomt mij zo vaak dat als ik gekleed en al buiten sta, dat ik denk: verrek, ik ben niet goed gekleed. Toch leer ik er niet van. Want de volgende keer gebeurt het mij weer. Ik denk dat ik diep in mijn hart steeds weer hoop dat de kou meevalt. Het is de hoop dat je graag wilt dat de zon elke dag gaat schijnen.

Zo ook woensdag 12 oktober 2016. Ik liep naar buiten en dacht meteen: wat koud! Maar ik had er niet zoveel last van omdat ik meteen in de auto stapte, kachel aan en alles is oké. Ik besloot na de afspraak met mijn vriendin de stad in te gaan. Gewoon voor de gezelligheid. Terwijl ik liep dacht ik: hm, het is wel heel erg koud vandaag en een koude wind maakte het alleen maar erger. Maar je wilt niet toegeven en wandelt vrolijk verder. Tot ik na een uur dacht: ik wil wel maar ik ben zo zomers gekleed, dit is mij te koud. Het was echt niet leuk meer. Mijn Surinaamse vriendin had hetzelfde, ze zei: Lita, laten we naar huis gaan hoor, want die kou is killing. Ik was blij dat ik niet degene was die de wandeling afbrak. Gewoon, omdat ik geen spelbreker wilde zijn.

We wisten niet hoe snel wij naar de auto moesten hollen. Eenmaal in de auto ging de kachel op zijn hoogst. Mijn vriendin zette ik af en ging naar huis. In huis deed ik nog wat ik moest doen. Maar terwijl ik door het huis liep dacht ik: wacht even, ik voel toch niet een soort vervelende kriebel in mijn keel? Ik wilde dat gevoel negeren maar het viel niet te negeren. Ik moest eraan geloven dat de griep eraan kwam. Naarmate de uren verstreken voelde ik mij steeds zieker worden. Donderdag en vrijdag was ik niet aanspreekbaar. Voelde mij zó ziek. Ik word niet vaak ziek (laat mij het afkloppen dat het zo blijft ook) maar als ik dan ziek word dan is het meteen pittig. Ik heb twee dagen in bed gelegen en op soep geleefd, want dan heb ik niet zo een trek.

Mijn zoon meed mij, hij zei: sorry mama, maar ik wil voorkomen dat je mij aansteekt. De mensen die mij belden wist ik te vertellen dat ik ziek was geworden omdat ik niet goed gekleed was op die koude woensdag. Iedereen hoorde het aan. Het is natuurlijk het bekende verhaal dat bij de overgang van de zomer naar de herfst veel mensen kou vatten. Net als ik gelooft iedereen dat het komt omdat wij slecht gekleed waren. Totdat iemand mij uit die droom haalde. Die zei: het heeft niks met je  kledingkeuze te maken. Griep is gewoon een virus die een ander bij zich draagt en als je de pech heb om daarmee in contact te komen, dan word je besmet. Vooral als je weerstand laag is. Hij zei ook dat het een fabeltje is dat je door slecht kleden ziek wordt. Dat weet ik dan weer. Intussen ben ik weer de oude. Voel mij weer fit. Ik heb mijn portie al gehad. Believe it or not, maar ik heb mijn zoon toch aangestoken. Hij was er niet blij mee. Maar ik kan er niet zoveel aan doen.

Lita Gunther

Meld u aan voor De Ster nieuwsbrief (U ontvangt een bevestigingsmail)
[wysija_form id=”1″]