De meesten van u kennen mij als een oplettend burger die probeert zo foutloos mogelijk onze overheidswetten en -verordeningen uit te voeren en op te volgen. En dat kan in het algemeen ook goed. Door middel van onze blauwe gebods- en rode verbodsborden kun je in het verkeer veel ellende voorkomen. En andere dingen leer je vanzelf. Maar met raadgevingen en adviezen van de overheid kan ik veel minder. Voorbeeld. Laatst zat ik op een terrasje en nam daar koffie met appeltaart. Een heerlijk stukje taart met verse slagroom. Houd ik van. In de krant stond een interview met een van onze ministers.

Daarin stond dat als we met zijn allen iets meer zouden consumeren, dat dan de crisis snel achter ons zou liggen. Ik las daar – terecht denk ik nog steeds – een aanmoediging in om nog een stukje taart te nemen, bij mijn tweede kopje koffie. In het tweede katern van die krant stond weer een interview met een andere minister en daar stond dat we met zijn allen te dik waren – de bijgeplaatste foto van de minister onderstreepte die woorden – en dat we minder moesten eten. Ja, daar zat ik dan met mijn zojuist gearriveerde stukje appelgebak. Wat willen ze nu van mij? Minder eten is goed voor mijzelf en meer eten is goed voor de economie. Of bedoelen ze dat ik wel meer dingen moet kopen, maar ze niet mag opeten? Straks gaan ze nog van ons verlangen dat we zelf gaan denken. Ben benieuwd of ze daar wel zo gelukkig mee zouden zijn. Weer een voorbeeld. Onlangs werd bekend, dat de nieuwe stadsparkeergarages niet veel worden gebruikt. Nu ben ik zelf wel een gebruiker, maar de prijzen zijn best hoog. Naar beneden dus die prijzen, dan komen die garages vanzelf vol. Appeltje eitje, lijkt me logisch. Niet dus. Men opperde om niet de prijzen van de parkeergarages te verlagen, maar de prijzen van het op straat parkeren te verhogen. Heerlijk advies! Dan wordt er straks weer te weinig op straat geparkeerd en dan gaat men in tweede instantie de prijzen van de parkeergarages toch verhogen! Dan is de cirkel rond. Wie zei er ook alweer dat de politiek zo onvoorspelbaar is?

Eduard Schuringa