Een Duivels Dilemma (ingezonden brief)

Ik ben geboren en getogen in Kralingen-West, 57 lentes jong en voor onze stichting nog erg actief in de wijk. Aangezien ik ben opgegroeid in een zeer sociaal gezin, waar ons geleerd werd om altijd voor anderen klaar te staan, zit helpen me in het bloed. Daardoor had ik dan ook nooit kunnen bevroeden dat dit wel eens een hele nare ervaring zou kunnen opleveren.

Hoe te kiezen tussen 2 kwaden? Een kind wijzen op een potentieel gevaarlijke situatie en slachtoffer worden van een geweldsdelict of een ongeluk laten gebeuren waarbij een kind ernstig gewond kan raken en zelfs de dood kan vinden?

Onlangs waarschuwde ik een kind van een jaar of 6, wijzend op het gevaar van voetballen op een parkeerterrein dat achter de winkels van de Goudse Rijweg is gelegen. Omdat er in deze straat, door auto’s, vaak erg hard wordt gereden en ook met een behoorlijke vaart het parkeerterrein op gaan, is het daar gevaarlijk spelen voor kinderen. Bij het aanspreken van het kind werd ik belaagd door twee vrouwen en een man die mij behoorlijk hebben toegetakeld met als gevolg vele blauwe plekken en een hersenschudding. Maar het allermooiste is nog dat de dames zonder scrupules daarna in de auto stapten en in vliegende vaart wegreden.

Moreel gezien vind ik het nog steeds mijn plicht om mensen te helpen, hoewel mijn filosofie dat “de mens van nature goed is” een enorme knauw heeft gekregen om maar niet te spreken over het vertrouwen in mijn directe omgeving. Het is schokkend dat mensen die je al jaren kent, sommige enige decennia, waar je altijd voor klaarstaat, geen hand uitsteken maar gezellig met andere buren lachend, op hun balkons, staan toe te kijken en niet ingrijpen. Dat is voor mij moreel verwerpelijk. Ligt het aan geloofsovertuiging, cultuur, komaf, opleidingsniveau? Ligt het misschien aan het feit dat de wijk demografisch sterk is veranderd in de afgelopen 30 jaar? Heb ik iets gemist? Zijn de mores inmiddels zo veranderd dat het gebruik van geweld als normaal wordt beschouwd? Is mijn filosofie naïef? Is het onverstandig om nog in ‘wij’ te geloven? Ik ben diep geschokt en ben nog steeds vol ongeloof dat dit mij is overkomen.

Moraal van het verhaal Ik zal mensen blijven helpen! Ik zal, koste wat het kost,, blijven zeggen wat ik vind en ingrijpen in gevaarlijk situaties! Ik zal blijven zorgen voor onze ouderen en bovenal me blijven inzetten voor een schone, hele en veilige wijk.

Droopy Drip (pseudoniem)

Meld u aan voor De Ster nieuwsbrief (U ontvangt een bevestigingsmail)