De vakanties en uitstapjes zijn achter de rug, nu krijgen wij weer de donkere dagen voor kerst. Vanuit mijn huis zijn de lichtjes in de flats al te zien. Voor mij zelf verandert er niet veel, want ik ga de laatste jaren niet meer op vakantie. Je hoeft niets meer en je kan doen wat je zelf wilt.
Belangrijk is dat er bossen in je buurt zijn, zoals het Lage Bergse Bos en het Kralingse Bos. Ik heb toen ik nog in Rotterdam woonde, doorlopend veel mee te maken gehad. Heel lang geleden, rond 1933, heeft mijn vader vanaf het Boerengat grond die per schip vanuit de nieuw gegraven Waalhaven kwam, met paard en wagen opgehaald en gebracht naar het nieuwe Kralingse Bos. Mijn broers mochten met hem mee.
In mei 1940 is onze gezin gevlucht voor de bommen naar het bos. In de jaren 1940-1945 was het een vakantieplek. We zwommen in het strandbadje, waar ik bijna verdronken ben door een kuil onder water. Later zijn door de Deelgemeente een soort netten onder water op het zand aangebracht. Daar was ik als raadslid bij betrokken. Na de oorlog hebben we veel van het bos genoten. Mijn 50ste verjaardag vierde ik in het Pannenkoekenhuis. Maar we genoten ook op heel veel plekken van het uitzicht op de plas.
Een drukke tijd brak aan toen in de jaren 70 veel migranten in de wijk Kralingen West kwamen wonen. Het was in die tijd dat veel buurtverenigingen actief waren, zoals De Lampion met hun clubhuis in de Fuikstraat en Clubhuis Vredenoord aan de andere kant van de Goudse Rijweg, nabij het Vredenoordplein. Wij zijn als Clubhuis Vredenoord in 1961 begonnen als een club voor heel de buurt. Toen in de jaren 70 de migranten bij ons in de buurt kwamen wonen, met veel kleine kinderen, waren ze van harte welkom.
Veel is er in die jaren daarna gebeurd, ook in de scholen. Bij ons op de club was van alles te doen, sinterklaasvieringen, uitstapjes, kampweken, noem maar op, en alle kinderen deden mee. Als kinderen niet kwamen opdagen, zeker voor de uitstapjes met de bus, gingen wij naar hun huis om ze op te halen.
Later kwamen de moeders van alle nationaliteiten naar de club om van alles te leren, fietsen, zwemmen, handwerken en de Nederlandse taal. Ook gingen de moeders mee met de uitstapjes (zie de foto gemaakt in het Kralingse Bos rond 1980)
Achteraf vind ik het mooie van dit alles dat, nu de kinderen volwassen zijn, ze mij via Facebook vertellen wat een fijne tijd zij als kind hebben gehad in onze club en in de buurt.
Heel belangrijk vond ik dat ook de moeders erbij betrokken waren. Dat was voor de kinderen heel belangrijk. Veel van deze kinderen hebben een goed leven opgebouwd en goede banen gevonden.
Maar liefde aan elkaar geven is belangrijk, ook voor je toekomst, want niets is zo erg als dat je genegeerd en niet gezien wordt.
Meld u aan voor De Ster nieuwsbrief (U ontvangt een bevestigingsmail)
recent commentaar