Ik heb veel geschreven over mijn familie Wijs in De Ster de laatste jaren. Misschien te veel, want ik had ook twee vaders van mijn kinderen Nora en John. Over Rinus, de vader van Nora, over de tijd van de motorsport. Dat was een fijne tijd. Over de vader van John schreef ik heel weinig, maar nu in deze tijd van de herdenking voor alle slachtoffers tijdens de Tweede Wereldoorlog en in Indonesië, kwamen de herinneringen weer terug.
Herinneringen waar Wim weinig over vertelde. Hij is geboren in 1929. In die tijd begon ongeveer de crisis in Nederland en in 1940 de oorlog. Zijn moeder overleed in 1947 en toen hij in 1948 in militaire dienst moest, werd hij een jaar later, in 1949, uitgezonden naar Indonesië als dienstplichtig militair. De Japanners waren daar al weg, maar de uitgezonden militairen moesten de orde handhaven.
Hij heeft veel foto’s gemaakt. Deze waren wel heel klein, maar er stonden teksten bij. Ik heb veel gelezen en nagedacht over wat hij als jongeman allemaal heeft meegemaakt.
Ik schrijf dit om te laten zien wat hij vanaf zijn jeugd heeft meegemaakt. Haast geen opleiding genoten maar hij had wel wilskracht. Gelijk werken vanaf zijn dienstplicht, als pompbediende, eerst bij de Maastunnel en later heel lang bij de Esso op de Vredenoordkade (foto) en als laatste bij Muller op het Bentinckplein.
John mag trots zijn op zijn vader. Haast geen scholing maar altijd gewerkt. Het jammere is dat hij weinig of niets vertelde over zijn jaren in Indonesië. Wat mij wel is bijgebleven is dat zijn compagnie nooit gevochten heeft en zij goed met de bevolking omgingen. Ik heb veel verhalen gelezen en foto’s gezien en dacht, het is een vergeten groep.
Meld u aan voor De Ster nieuwsbrief (U ontvangt een bevestigingsmail)
recent commentaar