Honden en hun baasjes in het Kralingse Bos

‘Ze komt voor mij, ze komt voor mij!’

We laten u kennismaken met honden en hun baasjes, die u regelmatig tegen kunt komen in het Kralingse Bos. Het eerste verhaaltje gaat over baasje Trudi en haar twee hondjes Jip en Freya.

De liefde voor honden werd Trudi van Bladel met de paplepel ingegoten, want toen ze nog een baby was, stonden twee grote herdershonden als trouwe schildwachten aan haar bedje.

Dalmatiër
Heel wat jaren zijn sindsdien verstreken maar nooit in haar leven is Trudi zonder hond geweest. Heel wat verschillende honden zijn de revue gepasseerd. Toen ze trouwde kreeg ze van haar man als huwelijkscadeau een dalmatiër puppy. Die is 12 jaar geworden. Trudi: “het is altijd heel droevig als je hondje doodgaat, maar de dood hoort bij het leven en het heeft me er nooit van weerhouden weer een hondje te nemen.

Dikwijls had ik honden uit het asiel of zwerfhonden. Ik denk hierbij terug aan het zwervertje, een corgi, die op straat was gezet omdat haar bazin een baby had gekregen. Ik gaf haar vaak wat te eten en op een dag stond ze voor mijn deur. Ze was loops en verliefd op mijn hondje Rakker. Ik heb haar laten steriliseren en in huis genomen. Het was een mooi lief hondje, maar ze bleef altijd schuw en was heel bang voor mannen. Het was duidelijk dat ze niet zo goed was behandeld in het verleden.

Jack russell
De jack russell kwam jaren geleden in mijn leven toen ik voor mijn verjaardag een puppy kreeg. Vanaf die tijd is het mijn favoriete hondenras. De jack russells zijn moedig, stoer, intelligent, aanhankelijk en blijven lang fit. Ze hebben veel beweging nodig maar dan zijn ze in huis ook heel rustig. Mijn eerste jack russell is 17 jaar geworden. Sindsdien heb ik altijd een jack russell gehad”.

Jip en Freya
De twee jack russells waarmee men Trudi regelmatig in het Kralingse Bos kan zien lopen zijn (reutje) Jip en (teefje) Freya. Trudi: “vier jaar geleden heb ik Jip uit het asiel gehaald. Hij was zo blij. Hij sprong huizenhoog. Ze komt voor mij, ze komt voor mij!! Hij was toen vier jaar, goed opgevoed en luisterde naar alle bevelen. Bijzonder is wel dat hij nooit blaft. Jip is een heel grappig hondje. Als we in het bos lopen pakt hij onmiddellijk een enorme stok en laat die op zijn neus balanceren. Het is een echte jongleur. Mensen blijven dikwijls staan om naar hem te kijken. De stok wil hij nooit loslaten en er is altijd een stukje worst voor nodig om hem zover te krijgen.

Freya was van mijn buurman Willem. Freya speelde altijd met Jip en kwam ook af en toe langs voor een kluifje of een hondenkoekje. Toen Willem ongeneeslijk ziek werd vroeg hij of ik Freya in huis wilde nemen. Freya is nu vier jaar en Jip en Freya kunnen het prima met elkaar vinden. Ze slapen niet bij elkaar maar hebben ieder een eigen mand. Wel eten ze samen uit één bak. Jip laat Freya heel galant het eerst eten en eet dan zelf en ruimt daarna ook keurig de rommel op, want Freya is nogal een slordige eter.

Het zijn blije hondjes. Als we weg zijn geweest, staan ze samen op ons te wachten in de vensterbank en bereiden ons altijd een warm welkom”.

PC

Meld u aan voor De Ster nieuwsbrief (U ontvangt een bevestigingsmail)