WAARSCHUWING VOORAF: In de ruim tien jaar waarin ik nu elke week een stukje voor De Ster schrijf, kom ik af en toe daarover in gesprek met omwonenden, veelal ook min of meer bevriende gebiedsgenoten. Daarbij overkomt me vaak dat iemand me na een minuut of wat toevertrouwt: ‘Ik begrijp vaak niet wat u schrijft’. Gaandeweg heb ik daar een standaard-antwoord op gevonden. ‘Ikzelf begrijp soms ook niet helemaal wat ik geschreven heb’, zeg ik dan. Sinds een week of wat is het opeens veel erger geworden. Nu begrijp ik zozeer ‘niet helemaal’ wat ik geschreven heb, maar begrijp ik helemaal niet wat ik aan ’t schrijven ben. Dat klinkt natuurlijk idioot, en dat klinkt niet alleen zo, het is idioot. De uitleg is dat het stukje dat nu volgt meerlagig is. Maar eigenlijk is dat een eufemisme voor ‘in elkaar geknoedeld’. Wat nu volgt is echt een raar stukje. Om iets goed te maken van deze rare start, heb onderaan een ALS TROOST BEDOELDE CONCLUSIE geplakt.

Terzake! Vorige week schreef ik hier over een yoga-congres dat – ik schrijf dit vrijdag 20 mei – aanstaande zaterdag 21 mei zal plaatsvinden, en dat dus als ‘dit nummer van De Ster verschijnt, dinsdag 24 mei’ – noteer de aanhalingstekens; ik ben er niet zeker van of ik de begrippen ‘dit nummer’ en ‘verschijnen’ kan gebruiken in verband met het digitaal-electronische format waarin deze woorden in deze tijd door de wereld gaan – drie dagen geleden plaatsgevonden zal hebben. [Ik moet echt nog even wennen aan het nieuwe feit dat mijn stukjes alleen in cyberspace toegankelijk zijn]

Ter zake (bis!): terug naar het yoga-congres dat aanstaande zaterdag 21 mei plaats zal hebben gevonden!

Ik was al vorig jaar november uitgenodigd om in dat congres een workshop over reïncarnatie te geven, en ben toen direct begonnen met voorbereiden. Dat viel niet mee. Reïncarnatie was ‘in een vorig leven’ helemaal ‘mijn ding’; noteer de aanhalingstekens. Ik bedoel alleen [zie https://www.desteronline.nl/akashakroniek-reincarnatie-revisited/, waarin ik vuur spuug tegen mensen die badinerend praten over vorige en volgende levens], dat ik tot eind vorige eeuw veel en vaak heb gesproken en geschreven over reïncarnatie, maar dat dit thema nu zó totaal uit het publieke debat verdwenen is, dat het lijkt alsof de skeptici die beweren dat het allemaal onzin is, intussen gelijk gekregen hebben. Dus ik moest [dat bedoel ik met ‘Dat viel niet mee’], bij wijze van spreken, het wiel weer een beetje uitvinden. Daarbij wou ik ook De Ster gebruiken, en dat werd een leerzame mislukking. Mij vaag herinnerend dat en hoe ik in ons mooie weekblaadje best wel eens over dat onderwerp had geschreven, en hoe die Ster ook sinds vele jaren actief in cyberspace is, ging ik daar een beetje grasduinen op zoek naar inspiratie.

Het eerste wat ik me zodoende herinnerde is dat ik meerdere malen mijn weerzin uitgesproken tegen Facebook. Zoals talloze anderen krijg ik daarvan minstens één maal per dag mail met zogenaamde vriendschapsverzoeken. Bijna altijd komen die van mensen die ik niet of nauwelijks ken, en als ik een enkeling er eens naar vraag, ontkent die altijd dat hij of zij mij zo een verzoek heeft gemaild. Dat is dus recht-toe-recht-aan bedrog.

Een enkele keer is het nog erger. Dan komt zo’n mail zogenaamd van iemand die ik wel heb gekend: let op de voltooid verleden tijd ‘die ik heb gekend’. De zogenaamde afzender is dood, en die mail is dus potentieel transcendent bedrog want dit kan de overledene in het hiertussenmaals op weg naar zijn volgende leven schade berokkenen. Onder andere op desteronline.nl/facebook-gesjacher-dode-vrienden-de-arglist-van-facebook heb ik daarover geschreven.

Maar er is meer, en dat kon ik op de site van De Ster niet zo gauw vinden, dus ik vroeg Google te hulp en kreeg meteen al een paradoxale beloning. Dolend in cyberspace oftewel surfend op het net, met in mijn achterhoofd af en toe een vage herinnering, tikte ik ooit in ‘facebook verbrugh de ster’. Als reactie kreeg ik een totaal onbruikbaar zooitje ongeregeld – – zie plaatje.

klk voor groot

Dat is het nieuwe paradigma van de sociale psychologie in actie. Tussen mij en De Ander is tegenwoordig altijd de beheerder van internet geschakeld. Ik moet maar afwachten wat er terechtkomt van mijn poging tot communicatie; ik mag al blij zijn als ik überhaupt te weten kom dat het allemaal de mist in gegaan is.

Voor vorige week had ik een stukje ingeleverd onder de titel ‘De Akashakroniek: Reïncarnatie revisited.’ Ik had als cliffhanger geschreven: ‘Volgende week over een curieus avontuur in cyberspace. Dan leg ik ook de titel Akashakroniek uit.’ [Een cliffhanger is een vakterm uit de film- en televisiewereld, die ook gebruikt wordt in boeken en toneelstukken, haal ik van Wikipedia; de cliffhanger wordt dus ook soms gebruikt door columnisten, voeg ik toe. Het houdt in dat een aflevering van bijvoorbeeld een tv-serie of feuilleton eindigt op een moment waarop de spanning het grootst is, en waarbij niet duidelijk is hoe het verder afloopt] Zie: https://www.desteronline.nl/akashakroniek-reincarnatie-revisited/

Volgende week ga ik verder met wat ik voor deze week had willen schrijven [‘Vorige week is in Nederland een nieuw woord ingevoerd: “Huppakee” als naam voor euthanasie volgens een onverantwoorde procedure’ …], en dan zal ik ook uitleggen wat een ‘prequel’ is, maar ik moest vandaag eerst kwijt wat nu hierboven staat.

Tot slot geef ik hier, zoals ik beloofd heb, de ALS TROOST BEDOELDE CONCLUSIE: ik word in zodanige mate niet goed van de winderigheid die teksten bevangt als ze in cyberspace gelanceerd worden, dat ik, ter vermijding van nieuwe ongelukken, de tekst van mijn stukje van deze week, zoals ik wil dat die gelezen wordt, zelf geprint en gefotokopieerd heb. Ik ga de tekst aan omwonende vrienden en verwanten uitdelen, en zal ook een paar exemplaren in het bureel van De Ster deponeren, waar men die gratis kan komen afhalen. De reden voor deze ongebruikelijk laborieuze procedure moge duidelijk geworden zijn in dit stukje.

Hugo Verbrugh

Meld u aan voor De Ster nieuwsbrief (U ontvangt een bevestigingsmail)
[wysija_form id=”1″]