Het bericht dat onze buurtsuper Van Yperen in april zou stoppen is bij veel mensen als een bom ingeslagen. Ongeloof en het kan niet waar zijn sijpelden zelfs in de nieuwsbrief van de Bewonersvereniging Kralingen Oost door. De afgelopen weken werden de vakken niet meer bijgevuld. De allerlaatste bestellingen waren immers begin april gedaan. Geen dozen meer met blikken kattenvoer in het gangpad. Geen wagens met pakken melk om in de mooie nieuwe koeling te plaatsen.

De gangpaden werden stiller en hier en daar raakten de vakken leeg. Deze week stond een keurige oudere dame met bril breed in het gangpad. Een zwarte wandelstok hield zij schuin naar voren als om steun te zoeken, maar ook als het begin van een opheffen om haar geaffecteerde woorden kracht bij te zetten. “Wilt u dat voor mij apart zetten, mijnheer Van Yperen.” Hij knikte en zei rustig: “Natuurlijk mevrouw, dat komt voor elkaar”. Zij keek hem even aan en vroeg: “En zal ik dat nu betalen…?”, waarna zij een mogelijk alternatief in de lucht liet zweven. “Dat hoeft niet, 25 april is vroeg genoeg.” Met schrik realiseerde ik me dat het einde snel in zicht kwam. Ik vroeg me af wat beter is, een langzaam einde of een snel vertrek, zoals van onze groenteman Struijk uit de Lusthofstraat. De wijze waarop de dame gedecideerd in haar Jacquar XF stapte en wegstoof bracht mij op de gedachte dat zij liever helemaal niet over een einde na wilde denken.

Klaas Kijker