Er zijn bekende en onbekende Kralingers. Ik ben geïnteresseerd in iedereen. Iedereen heeft een verhaal. Vandaag Leny Vos. Ik fotografeerde haar in haar leuke huis aan de Oranjelaan met prachtige, hoge plafonds, gebouwd in 1912, in een zeer aparte stoel, die de vorm heeft van een hand. Leny Vos is al tijd al een zeer bezige bij geweest. Ze heeft zoveel gedaan in haar leven. Al die bezigheden en beroepen en vrijwilligerswerk vallen in twee categorieën: medisch en cultureel. Ze wilde dolgraag naar het toneel, maar haar ouders waren daar vierkant tegen, “ga eerst maar een vak leren”. Dat deed zij, werd medisch analiste en bleef natuurlijk aan een dokter hangen met wie ze trouwde.
Haar man kreeg een praktijk in Heerenveen, toentertijd volgens Leny een cultuurarme stad. Ze kwijnde er weg. Ze riep menigmaal: “ik ga hier dood”. Op haar verjaardag kreeg ze een naaimachine. Of het dat is geweest weet ze niet, maar uiteindelijk liep het huwelijk op de klippen en stortte ze zich op het toneel en op haar nieuwe man Willem Vos, artistiek leider van het Rotterdams Philharmonisch Orkest. Weemoedig kijkt Leny uit het raam, “ik wil nooit meer weg uit dit mooie Kralingen. Helaas is mijn Willem al weer ruim elf jaar geleden overleden, dus ik ben nu een ‘rijke’ weduwe. Rijk in de zin van een mooi leven, maar niet rijk in de zin van geld. Ik heb alleen nog een mooi huis. Ondanks dat zij de 65 al ruim is gepasseerd, is Leny nog steeds artistiek leider van het Vrij Theater in Den Haag en doet ze veel vrijwilligerswerk bij Toneelgroep De Appel, ook in Den Haag. Kortom, nog steeds een bezige bij.
recent commentaar