In Zwitserland zou de vaderlandse springruiter-équipe het eerste mud kwalificatiepunten voor de finale van de Nations Cup gaan delven. Om vervolgens in Rotterdam, Aken en Falsterbö (Zweden) het resterende quotum op te vissen.

door Han de Gruiter

Bondscoach Rob Ehrens had voor alle zekerheid de zilveren olympische medaillewinnaars van vorig jaar opgetrommeld, maar helaas, de natuur had andere plannen. In Sankt Gallen blééf het maar stortregenen, zodat de bodem meer weg had van een moeras dan van een grasmat. Van sportieve competitie was geen sprake meer. En al helemaal niet door het optreden van de Duitsers.

Degradatie
Die vonden het totaal onverantwoord hun kostbare toppaarden aan dergelijke omstandigheden bloot te stellen en waren bereid de uiterste consequentie van hun werkweigering te aanvaarden. Die kwam erop neer, dat ze voor de rest van het seizoen nergens meer kwalificatiepunten zouden kunnen verdienen en zich dus ook niet konden kwalificeren voor de grote finale van september in Barcelona. De kans dat daar zelfs degradatie uit de eerste divisie het gevolg van kon zijn, was wellicht een nog zwaarder argument. Intussen houden ze een sprankje hoop dat de soep niet zo heet zal worden gegeten als opgediend.

Tweede garnituur?
De andere equipes stonden evenmin te trappelen om eens lekker te gaan springen, maar weglopen was er verder niet bij. Onze landgenoten hadden weinig trek in uitschakeling voor de rest van het seizoen, maar voelden er ook niet voor om hun dure viervoeters met een soort God zegene de greep over de hindernissen te gaan jagen. Nederland zou echter Nederland niet zijn geweest als het geen compromis had gevonden: wel meedoen, maar de briljantjes lekker binnen houden en de hoogst ondankbare klus overlaten aan de tweede garnituur. Het belabberde resultaat: zevende oftewel laatste.

De winst ging in Sankt Gallen naar Groot-Brittannië, dat geen enkele Whitaker in de gelederen had. Scott Brash en Guy Williams stalen nu de show met ieder slechts één balk, hoewel het een amazone was die voor Great Britain de meubelen moest redden in de barrage met Zwitserland (Steve Guerdat/Nasa), België (Gregory Wathelet/ Desteny van het Dennehof) en Ierland (Shane Breen/Balloon). Deze Laura Renwick, die Oz de Breve had gezadeld, kreeg aan het eind van de dag zelfs de Furusiyya Award voor de beste ruiter (in dit geval amazone) van het concours.

Voortijdige barrage
Die barrage was er maar met de haren bij gesleept toen bleek dat de bodem er niet beter op werd, waardoor niet één van de ruiters die als derde of vierde van hun team aan het karwei moesten beginnen, nog schadevrij binnenkwam. Zo kwam aan dit mislukte evenement een eind en zal het voor de Oranje Boys bittere noodzaak worden, zich in Kralingen te revancheren. Ze staan na 9 concoursen op de 6e en voorlaatste plaats.

Niet meer dan negen Europese landen kunnen zich kwalificeren voor de royaal met geld strooiende organisatoren van de finale in Barcelona. Reken maar dat onze landgenoten gemotiveerd zullen zijn tijdens het CHIO in het Kralingse Bos (19 t/m 23 juni). Vrijdag 21 juni om vier uur worden ze losgelaten, rond een uur of zeven weten we meer. U komt hen toch ook steunen?