‘Maar dertig procent politiek’

Scheidend voorzitter van de deelgemeente Kralingen-Crooswijk Lucas de Boer leidt De Ster langs plaatsen die zijn jaren in het dagelijks bestuur hebben gemarkeerd. Onderweg praat de PvdA’er over idealen, buurtkracht, en de overgang naar gebiedsbesturen . ‘Het raakt me als mensen zeggen dat ik niet oprecht ben.’

door Martijn Klerks

Eerste scène. Zeilschoolhouder Henk van Gent parkeert zijn vaalrode jarentachtig- BMW aan de rand van de Kralingse Plas, stapt uit, en ziet dan Lucas de Boer staan. De twee mannen schudden elkaar de hand, maken een praatje, en besluiten dan dat het te regenachtig is om nog langer buiten te blijven staan. ‘Kijk’, zegt Lucas de Boer naderhand, ‘Ik ben het totaal niet eens met de manier waarop die man zijn zeilschool onderhoudt, maar hij praat nog wel met me. Met Karakus schudt hij geen handen meer. Ik ben blij dat wij elkaar, ondanks de onenigheid, nog wel respecteren.’

Heeft u in zes jaar wel vijanden gemaakt?
‘Misschien, dat weet ik niet. Als je beleid maakt stel je altijd een groep mensen teleur om een andere groep mensen van dienst te zijn. Je kunt niet vriendjes met iedereen zijn. Maar van mijn kant blijf ik mensen altijd uitnodigen voor een gesprek. De bewoners van de Speelmanstraat hebben uitgebreid meegedacht over hoe de voetbalkooi, die ze liever helemaal niet wilden, eruit zou moeten zien. Ik zie het als winst dat ze betrokken zijn gebleven, ondanks de teleurstelling.’

Is het dan verlies als ze niet meer meepraten?
‘Het is verlies als ze denken dat tegen mij niets te beginnen valt, omdat ik onder één hoedje zou spelen met de projectontwikkelaars. Als ze denken dat ik niet oprecht ben.’ Met klem: ‘Dat raakt me, want dat is gewoon niet waar. Het kost me nog steeds moeite om dat soort persoonlijke aanvallen te verwerken. Ik ben juist voortdurend open over wat ik doe en waarom, of ik probeer dat te zijn. De deelgemeenten zijn er om in contact te blijven met de bewoners. Je kunt geen beleid maken met Google Maps, je moet de wijk in en zien welk effect je maatregelen hebben.’

Hoe passen de gebiedsbesturen daarin?
‘Wat mij betreft is de overgang een stap in de goede richting. Het besturen van een deelgemeente is dertig procent politiek en zeventig procent managen – zorgen dat de stoeptegels recht liggen. Aan het recht leggen van stoeptegels is niets links of rechts. Als we parkeerplaatsen aanleggen, dan zijn die voor iedereen. Die uitvoerende taken gaan nu naar de gemeente, en dat vind ik een goede zaak. De nieuwe gebiedsdirecteur krijgt meer ruimte om politiek te bedrijven, dus om met de bewoners belangen af te wegen en besluiten te nemen.’

Klinkt als een ideaal model?
‘Zoals het op papier staat, heeft de gebiedsdirecteur maar weinig macht tegenover de uitvoerende diensten. Die directeur moet een uitgebreid vetorecht krijgen, dat moet beter worden vastgelegd.’

Ondernemerschap
Tweede scène. PvdA’er De Boer zit bij de speeltuin Oudedijk aan een kop koffie. ‘Ze krijgen hier minder geld, maar ze kunnen er veel meer mee doen. We stimuleren het ondernemerschap.’

Scheidend deelraadsvoorzitter Lucas de Boer

Hoe rijmt u dat met uw eigen idealen?
‘Ik noem mezelf liefst een moderne socialist, ik ben er niet van overtuigd dat de idealen die ik heb allemaal door Vadertje Staat kunnen worden gerealiseerd. Op een gegeven moment moet je gewoon constateren dat de openingstijden van de speeltuin hier wel érg ruim zijn. Dan kies ik er liever voor om samen met de gemeente een constructie te maken waarbij de onderhoudskosten niet voor de speeltuin zijn, en dat de speeltuin zelf de kans krijgt om andere inkomsten te vinden. En daarbij beloven we dan dat er op korte termijn geen bezuinigingen komen. Als je ‘s ochtends open wilt zijn, dan misschien met hulp van de kinderopvang. Voor de speeltuin in Crooswijk en aan de Honingerdijk zijn dat goede plannen. Deze speeltuin aan de Oudedijk heeft een andere geschiedenis. Daar moet de deelgemeente een handje helpen.’

‘Op dezelfde manier proberen we met de universiteit samen te werken. De deelgemeente heeft de EUR zover gekregen dat bij de verbouwing van de campus ook flink wat parkeerplaatsen horen. Ze mogen er nog meer maken, maar alleen als de studenten en medewerkers ook gebruik gaan maken van het openbaar vervoer, of op de fiets naar college gaan. Hockeyclub Leonidas op de Esch is hetzelfde verhaal: wij betalen de verhuizing, en we laten de vereniging vrij in hoe ze hun nieuwe club willen inrichten. Ik ben blij dat er in de deelgemeente veel van zulke bruisende verenigingen zijn. Bij Tropicana zijn we nu dicht bij een nieuwe invulling van het gebouw. Het moet een soort stadskas worden, en ik heb daar regelmatig gesprekken over met alle partijen.’

Zandvlakte
Derde scène, Nieuw Crooswijk. Vanuit zijn auto – het regent nog steeds – wijst Lucas de Boer op de Pierre Bayleschool, en op de zandvlakte die ertegenover ligt. ‘Iedereen weet nu wat er met die zandvlakte moet gebeuren. Voor het eind van het jaar nog gaan de palen in de grond.’

Hoe ziet het er straks uit?
‘Dit kan niet anders dan de beste plek van Rotterdam worden. Je zit hier precies tussen de ring, het Kralingse Bos en het centrum in. En we hebben als deelgemeente besloten om hier in Crooswijk huis aan huis de langdurig werkelozen te bezoeken, om met ze in gesprek te gaan. Die aanpak is een politieke keuze, want we hadden ook de uitkeringen kunnen korten in de hoop dat er weer een paar aan het werk gaan. Wij hebben besloten om er zelf tijd en geld aan te besteden.’

Betrouwbaar
‘Je kunt het nooit helemaal goed doen als bestuurder, en alle aanvallen moet je meteen van je af laten glijden. Maar als ik maar één of twee keer per jaar te horen krijg dat ik betrouwbaar ben en mijn werk goed doe, dan maakt dat in één klap alles goed.’