Ja hoor, eindelijk is het er toch van gekomen. Jarenlang heb ik mij ertegen verzet. Ik vertelde aan iedereen die het maar horen wilde dat een smartphone (telefoon met internet) onzin is. Een telefoon is om te telefoneren (en voor de tijd, dus een horloge heb ik ook niet). Ik kon zelfs een sms sturen. Wat moet je dan nog meer? Je laat je gek maken door reclames en omdat je er ‘bij’ wilt horen. Ik heb een uitstekend fototoestel, dus dat hoef ik ook niet in mijn telefoon. Ik hoef ook niet te weten hoeveel graden het is, want dat voel ik zelf wel. Ik hoef ook niet te zien waar ik ben, want dat weet ik al en ik heb een TomTom in de auto, dus ook dat komt goed. Bovendien zijn de knopjes te klein of je moet met een koelkastdeur in je zak lopen. En ik wees voorstanders van de smartphone op het idiote gedrag van smartphonebezitters. Dat ik jonge stelletjes zag in een restaurant, die niet met elkaar praatten maar alle twee naar hun smartphone zaten te staren. Stom toch? En zo waren er nog wel tien argumenten om zo’n ‘hebbeding’ niet te kopen.smart phone

Maar vorige week liet iemand mij op zijn smartphone precies zien op welke berg hij had geskied en hoe hoog hij had geskied. Er stond zelfs bij hoe hard hij had geskied. Toen bedacht ik mij dat ik dit jaar weer wil paragliden en dat ik dan ook wil weten waar ik ben geweest met paragliden, hoe hoog ik vloog en hoe snel ik ging. En toen ben ik overstag gegaan. Mijn vrouw kocht meteen dezelfde smartphone.

Gisteren aten wij buiten de deur. Aan tafel stuurden wij elkaar een ‘Whats – App’. Leuk joh!

Jacques Beket