Een mooi woord is het wel: Stadsinitiatief. Ook de betekenis ervan spreekt me aan. Dat niet de hoge heren van de stad met een initiatief komen voor een kunstwerk dat niemand begrijpt. Of een groep zelfverklaarde kunstenaars die met het idee komen 2014 broden vanaf de Zwaan in de Maas te gooien om zo aandacht te vragen voor de honger in de wereld. Nee, gewoon Jan met de opgestroopte mouwen die met een goed idee mag komen. En ik vind dat er veel goede ideeën in het verleden zijn langsgekomen en ik verwacht dat dit jaar ook weer.
Maar nu mijn punt van kritiek. Zijn burgers wél in staat om met goede ideeën te komen, de uitvoering moet je ze niet in handen geven. Neem nu de Luchtsingel.Een houten rondweg op palen door de stad, waar je als voetganger hoog boven het verkeer van de stad kunt genieten. Prima idee nietwaar? Maar de uitvoering? Prutswerk. In de loop van tijd is er een soort houten semi-Romeinse vestingwal ontstaan. Van hout, of liever gezegd van natuurlijke planken. Met natuurlijke planken bedoel ik dat ze qua maat en kleur niet bij elkaar passen. En waar je er ook over loopt, je kunt nooit een rondje lopen. Ik wil niet zeuren, maar ik ken loopbruggetjes voor eenden, die er beter uit zien. Terwijl onze Luchtsingel toch bedoeld is om het ene mooie wandelmoment te verbinden met het andere. Waarom hebben we voor de uitvoering niet een keurige aanbesteding gedaan? Materiaal staal, óók een natuurlijke grondstof. Staal, digitaal, je loopt over een moderne stadswal en om de zoveel tijd kun je op je smartphone zien waar je bent en wat je ziet. Waarom moet Rotterdam bekend worden door het grootste beeldscherm in het Centraal Station en de meest klungelige loopbrug die een mens zich kan voorstellen? Jongens, ik vind alles best. Laat het beste Stadsinitiatief winnen, maar laat de uitvoering potverdorie over aan de vele professionele uitvoerders die onze stad kent. Ik heb gezegd. Moge het beste idee winnen.
recent commentaar