Het is altijd boeiend om te zien, hoe wij met zijn allen omgaan met onbeheerde dieren en dingen op straat. Eigenlijk weten we niet wat we moeten doen. Is de straat van iedereen of juist van niemand? Iemand die kwaad wil, kan daar zo maar van alles neerzetten. Ongezien zijn vuilnis neergooien, of zijn chemisch afval. Of men kan er een oude fiets neerzetten. Vervelend, we hebben er met zijn allen last van. Maar het gaat natuurlijk helemaal niet meer als we er ook dieren gaan dumpen. Aquariumvissen in de sloot gooien, parkieten vanaf het balkon laten vliegen of konijnen uit het hok laten ontsnappen. Schandalig wordt het helemaal als we honden aan lantaarnpalen vastzetten, na eerst de ID-chip uit dat huisdier gesneden te hebben. Wat op straat gegooid is blijft op straat. Het gaat niet vanzelf terug, een enkel ontroerend hond-vindt-baas-terugverhaal daargelaten.
Daarom zijn er mensen die zwerfhonden naar het asiel brengen. Zij doen dat vaak omdat men schooiende honden zielig vindt en ervan uitgaan dat die honden zich in de gevangenschap van het asiel beter voelen. Of dat laatste het geval is, is nog maar de vraag, de brengers voelen zich in ieder geval beter. Maar er worden ook fietsen op straat achtergelaten, vastgeklonken aan brugleuning of paal. Wat daar mee aan te vangen? De gemeente heeft daar nu wat op gevonden. Deze ‘weesfietsen’, zo heten ze namelijk, worden weggehaald. Of dit door de gemeente zelf of door bedrijven gebeurt, weet ik niet. Wel weet ik dat ik een heel andere oplossing voor het probleem heb. Kijk, wat ik nooit begrepen heb is waarom fietsen anoniem zijn. Auto’s hebben een kenteken en brommers ook. Waarom fietsen dan niet? Wat is er zo geheim aan van wie een fiets is? Of anders postcode en huisnummer in het chassis gegraveerd, verplicht. Je blijft verantwoordelijk voor je eigendom. Degene die zijn fiets achterlaat moet je dus aanpakken, niet de fiets. Of ziet u dat anders? Ik hoor het graag!
recent commentaar