Moeten de paarden er nou zo nodig bij tijdens de prijsuitreiking of kunnen we die viervoeters de stress van zo’n opgefokte show beter besparen?
Dat is, ietwat vrij vertaald, het probleem dat de Paardenkrant ons voorlegt. Twee iconen spreken zich uit voor afschaffing. Jeroen Dubbeldam vindt het enerzijds logisch dat paarden in de hulde delen, ook al omdat het publiek dat prachtig vindt, maar wijst anderzijds op het langdradige karakter van ceremoniën en de stress waar de dieren dan langdurig aan zijn blootgesteld. Zeker bij indoor-evenementen waar schallende muziek, felle schijnwerpers en brullende microfonisten voor een zeer opgefokte sfeer zorgen. Laten we dus zoeken naar andere oplossingen, meent hij.
Nelson
Anky van Grunsven blijkt het roerend met hem eens te zijn, maar is het wachten op alternatieven kennelijk beu. “Ik heb al lang een speciaal prijsuitreikingspaard”, verklapt ze. “Dat is Nelson. Vooral springen dressuurpaarden zijn heel sensibele dieren en die worden al gauw bang. Die moet je niet blootstellen aan die stress.” Blijft de vraag hoeveel toeschouwers ooit in de smiezen hebben gehad dat het niet Bonfire of Salinero was die een rozet kreeg ‘opgespeld’, maar ene Nelson. En hoe zou dat ros zich eigenlijk voelen als het te pas en te onpas voor Jan Doedel in de schijnwerpers moet treden?
Kuren
Aanleiding voor het initiatief van de Paardenkrant was een incident dat zich na afloop van de landenwedstrijd in Rome afspeelde. Daar zou Maikel van der Vleuten ‘bijna zijn verongelukt’ tijdens de prijsuitreiking. Nou is overdrijving weliswaar ook een vak, maar wanneer je zelf op een nerveus paard zit en dat begint opeens kuren te vertonen tijdens de cérémonie protocolaire, zullen de meesten van ons wel anders piepen.
(tekst: Han de Gruiter)
Meld u aan voor De Ster nieuwsbrief (U ontvangt een bevestigingsmail)
recent commentaar