door Han de Gruiter

“Ja, ik heb het net gezien”, roept Gerco Schröder opgewekt, uiteraard vanaf een paard en met de GSM aan het oor. Op de zojuist verschenen wereldranglijst is zijn naam één plaats gezakt, van twee naar drie. Doet hem niet veel, zo te horen. Zou het springruiters een zorg zijn, die hele ranking? Zien zij het meer als speeltje voor de cijferfreaks van deze wereld? Maar hoe zit het met de eerzucht? En hangt de hoogte van startgeld en premies er dan niet vanaf? “Och, het blijft natuurlijk altijd leuk om te zien, dat je bij de Top Tien staat”, klinkt het nuchter, “maar verder? Premies zijn afhankelijk van wat je met de baas hebt afgesproken en startgelden krijgen we niet meer. Ja, alleen bij grote toernooien. Daar krijg je wat. Voor de reis. Gelukkig is het prijzengeld de laatste tijd behoorlijk opgetrokken, want het blijft natuurlijk een dure sport. Maar in financiële zin is die lijst in zoverre belangrijk, dat de eerste dertig een uitnodiging voor de Global Champions Tour van Jan Tops krijgen.”

Een dure sport, maar vraag de Tukker niet hoe duur precies. Hypotheek op alle onroerend goed, onderhoud aan woning, hal en stallen zal een aardige duit vergen. Verlichting, verwarming, verzekeringen, tel uit je winst. Wat te denken van personeelslasten, voeding van een flink stel paarden, veterinaire kosten, aankoop en afschrijving trailer….. ga er maar aan staan. Het is een onderwerp dat Gerco blijkbaar graag snel afsluit. Wat bijvoorbeeld de kostprijs per uur is? Korte zucht aan de overkant van de lijn, dan een kordate stem: “Ja, dáár weet ik niks van hoor. Ik rij paard en dat is het. Inderdaad ja, Ik ben spórtman.” Een goeie ook trouwens. Driemaal kampioen van Nederland geweest, in 2010 voor het laatst, olympisch zilver in Londen vorig jaar, zowel individueel als met het team, datzelfde jaar uitgeroepen tot Ruiter van het Jaar en dan ook nog eens Top Drie op de huidige wereldranglijst. Met voorsprong de beste showjumper van Nederland op dit moment.

Keus uit negen paarden
De jongste van de drie gebroeders Schröder heeft dan ook allesbehalve te klagen over de kwaliteit van de hem toevertrouwde springpaarden. Negen zijn het er momenteel, op een totaal aantal van zo’n 25 viervoeters, allemaal eigendom van ex-zakenman Ger Visser, tot voor kort directeur van het inmiddels failliet verklaarde vastgoedbedrijf Eurocommerce en allemaal gehuisvest in diens Stal Gevi (v/h Eurocommerce) in Lochem. Gerco werkt daar al jaren als stalruiter. Aan hem de taak paarden klaar te stomen voor het grote werk en uit te brengen op concoursen, met het doel er prijzen mee te winnen. Een bepaald percentage daarvan is voor de eigenaar (in dit geval tevens paardenliefhebber met een groot hart voor de sport), de rest gaat naar de ruiter, afhankelijk van de afspraken.

Kantorenmarkt
Het in Deventer gevestigde Eurocommerce was gespecialiseerd in de kantorenbouw, maar ging onderuit door recessie, overaanbod op de Nederlandse markt en gewijzigde arbeidsomstandigheden (groeiend aantal thuiswerkers, waardoor de behoefte aan werkplekken ineen schrompelde. Twee keer kreeg Visser’s bedrijf uitstel van betaling, de sinds 2011 bij Wout-Jan van der Schans gestalde Holsteiner hengst Canturano moest noodgedwongen naar de veiling, maar een faillissement bleek toch onafwendbaar. In de zomer van 2012 was het zover. Einde Eurocommerce. Curator en banken eisten dat ook het privévermogen van de vastgoedtycoon (volgens informatie van Radio Oost ruim 150 miljoen euro, vooral in de vorm van aandelen in het eigen bedrijf), kon worden aangesproken door de schuldeisers van Eurocommerce. Iets dat Ger Visser per se had willen voorkomen door huis en privévermogen in 2010 al onder te brengen in stichting Syonora, zoals Radio Oost las in het (tweede) faillisementsverslag van curator Eric Looyen. Visser stapte naar de rechter en zo ligt de zaak nu sub rosa. Ger heeft zodoende nog de zeggenschap over zijn veestapel en Gerco de beschikking over London, Seoul, Milaan en consorten. Hoe lang nog? Dat blijft de vraag, maar is voor de kleine man geen enkel probleem. Vooral geen zorgen voor de dag van morgen en met Ger Visser kan hij dermate goed opschieten, dat elke negatieve gedachte hem vreemd, althans voorbarig lijkt.

Gerco Schröder

Telefoon uit België
Het neemt weg dat slapen op één oor funest kan zijn, want paarden kunnen elke dag onder je gat vandaan worden gekocht of van het ene moment op het andere zwaar geblesseerd door de hoeven zakken, dus de opvolger moet bij wijze van spreken al warm lopen. Minimaal bij je op stal staan. De eeuwige jacht op nieuw talent mag daarom nooit versagen. Heel af en toe heb je stom geluk als ruiter, omdat er bij wijze van spreken eentje bij je thuis wordt bezorgd, maar koekenbakkers zullen die buitenkans nimmer krijgen. Je moet wel eerst het nodige hebben laten zien in de ring. Zo kreeg Gerco Schröder onlangs een telefoontje uit België. Of hij Castelino van de Helle wilde gaan rijden. Eigenaar Paul Maïs vond dat de hengst aan de volgende stap in zijn ontwikkeling toe was en daarom beter naar een internationaal ervaren rot kon. Voormalig landskampioen Niels Bruynseels raakte aldus zijn tienjarige Holsteiner troef kwijt, maar verzekerde Gerco dat hij volledig achter de transfer stond. Naar de mening van het paard werd niet gevraagd.

Castelino is ondertussen twee keer met zijn nieuwe compagnon over de hindernissen gestoven en daar was de ruiter niet ontevreden over. “Ach, na die twee keer kun je er nog niks van zeggen natuurlijk, maar ik had er wel een goed gevoel bij. Ja, ik kan ook niet zeggen wat dat gevoel dan precies is, maar het IS er gewoon. Het is een sensibel paard en dat ligt me wel. Vroeger had je grote paarden, maar nu zijn het meer kleine, snelle, sensibele paarden. Ik weet niet goed hoe ik dat moet zeggen, maar ze zijn nu sensibeler.”

“Voetbal is niet mijn ding”
Bij trainingen gaat het er natuurlijk om, het beste bij het paard boven te halen, maar Gerco is niet iemand die zal forceren. Blijkt een paard zijn dag niet te hebben of bepaalde oefeningen niet aan te kunnen, dan accepteert de ruiter dat. Gelaten bijna, zij het vol begrip. Merkt hij in de ring dat het dier nerveus is, dan zal hij het ook altijd op zijn gemak proberen te stellen door onder het rijden iets van “Rustig!” te roepen. Ook deze boerenzoon is onmiskenbaar een dierenliefhebber. Wat doet hij trouwens nog aan de eigen conditie? Beetje voetballen? Tennissen? Golfen? “Nou nee, voetballen is niet mijn ding. Mijn zóóntje houdt van voetballen. Maar ik heb thuis wel zo’n fitnessding staan. Een beetje hardlopen, dat doe ik ook nog wel eens.”

Doordat hij veel concoursen rijdt, is de beste springruiter van Nederland doorgaans de halve week op pad. In dat geval neemt vaste groom (paardenverzorger. Red.) Pamela Nurgel de honneurs waar. Of Annelies Vorsselmans, de Belgische springamazone die eveneens aan stal Eurocommerce …. pardon, Gevi … is verbonden. Lais van Deventer (what’s in a name?) is de andere groom. Haar vaste taak blijkt het rijden van de trailer met paarden. “Ik vlieg morgenochtend naar Londen voor de Global Champions Tour”, vertelt Gerco, “en zij zit daar nu al met de paarden.” Wordt Rotterdam zijn volgende klus? “Nou, dat is nog niet helemaal bepaald. Waarschijnlijk laat ik de landenwedstrijd daar lopen en zet ik alles op Aken. Daar moeten de puntjes hoognodig worden verdiend. In Rotterdam zal ik vrijwel zeker alleen de individuele rubrieken doen.”

(foto: Wikimedia)