De regering wil graag dat mensen voor elkaar zorgen, maar wie AOW of een bijstandsuitkering ontvangt kan dan in de problemen komen. Dat dit tot onbevredigende uitkomsten kan leiden, blijkt uit de zaak van twee AOW gerechtigden waarin de Centrale Raad op 19 september van dit jaar een uitspraak deed.

Ik had deze mensen overigens in bezwaar en in beroep bijgestaan. Zij waren formeel van tafel en bed gescheiden. Als duurzaam gescheiden levend ontvingen zij beiden als alleenstaande AOW. Omdat de man steeds meer zorg nodig had, was zijn van tafel en bed gescheiden echtgenote in een woning naast hem gaan wonen. Het waren aparte adressen en de SVB had ook geen aanwijzingen dat zij op één adres verbleven. De man en de vrouw hadden geen toegang tot elkaars bankzaken en gingen bijvoorbeeld niet met elkaar op vakantie. Wel dronken ze vrijdag bij de kerk een kopje koffie en ontvingen ze zo nu en dan hun kleinkinderen.

Toch vond de SVB dat zij niet gescheiden leefden van elkaar en verlaagde de AOW naar twee keer de helft van de gehuwdennorm. Dat scheelt per persoon  ongeveer  € 350,- netto per maand. Omdat de man pas later naar Nederland was gekomen, ontving hij niet de volledige AOW maar ook bijstand (AIO). Hij moest ook nog eens samen met zijn van tafel en bed gescheiden echtgenote bijstand aan gaan vragen. Dat heeft nogal impact, want omdat de SVB vindt dat je samenleeft, moet je dan gegevens met elkaar gaan delen die jarenlang niet meer met elkaar gedeeld hebt.

De rechtbank overwoog dat zij wel duurzaam gescheiden leefden, omdat de contacten vooral verband hielden met de zorgbehoefte van de man en dat van wederzijdse zorg geen sprake was. Hoewel de man tijdens de uitspraak van de rechtbank al was overleden ging de SVB toch in hoger beroep bij de Centrale Raad van Beroep. Hoger beroep duurt bijna 2 jaar. Het is jammer dat de SVB daarbij weinig oog lijkt te hebben gehad voor de emoties die dat bij de nabestaanden op kan roepen terwijl het financieel belang door het overlijden van de man beperkt is gebleven. De Centrale Raad stelde de SVB in het gelijk en oordeelde dat deze mensen niet meer gescheiden leefden en dat de zorgbehoefte van de man voor de beoordeling van de vraag of er sprake is van duurzaam gescheiden leven niet relevant was. Goede bedoelingen tellen niet mee.

Deze vrouw wilde voor haar van tafel en bed gescheiden echtgenoot zorgen, want hij bleef toch haar echtgenoot en de (groot)vader van haar(klein) kinderen. Dat dit vervolgens wordt bestraft met een inkomensverlaging voelt niet goed aan. Uiteindelijk zijn de details van een zaak beslissend, maar dit soort uitspraken moedigt mensen niet aan om voor de ander te gaan zorgen.

Mark Hüsen

Advokatenkollektief Rotterdam

www.advokatenkollektief.com


Meld u aan voor De Ster nieuwsbrief (U ontvangt een bevestigingsmail)

Dit veld is vereist.
Lees hier de privacyverklaring Hiermee geeft u toestemming om wekelijks een nieuwsbrief te ontvangen.