Ik sta er nu pas bij stil dat ik het voorrecht heb om 60 jaar te mogen worden. Ik besef nu pas dat mijn ouders veel te vroeg zijn overleden. Ik keek toen naar ze zo van: “jullie zijn de oudere generatie”. Wat blijkt? Dat ik nu die leeftijd ook heb als zij toen. Dat is even schrikken, want ik voel mij niet zo oud en ben helemaal niet van plan om deze aardbodem te verlaten. Maar goed, ik word dus 60 jaar.
Dat is een rond getal, daar hechten wij Surinamers heel veel waarde aan. Daarom wordt het heel groots gevierd, met grote aantallen mensen en genoeg eten en drinken voor op die dag. Sinds ik mijn feest aan het organiseren ben sta ik versteld van wat deze feesten allemaal kosten. Duizenden euro’s. Ik ga vaak naar mensen met dit soort feesten. Meestal wanneer ik daarheen ga dans en eet ik wat. Normaal heb ik er geen idee van hoeveel geld mensen in zo een feest investeren. Maar geloof mij, dat zijn enorme bedragen. Ik begin er steeds meer aan te denken naarmate de tijd nadert.
Mijn echte intieme mensen komen. Een bazuinkoor komt. Ik ben bang dat ik het niet droog hou op die dag. Omdat er een lievelingsnummer van mijn moeder gespeeld gaat worden door de band. Het gekke is, normaal heb ik dat verdriet een plekje gegeven. Maar naarmate mijn verjaardag dichterbij komt, hoe meer ik een beetje de zenuwen krijg. Ach ja, het zal wel goed komen. Ik laat deze dag niet zomaar voorbijgaan. Het wordt een spetterend feest!
Meld u aan voor De Ster nieuwsbrief (U ontvangt een bevestigingsmail)
recent commentaar